Eίναι το νυκτόβιο αρπακτικό με τη μεγαλύτερη εξάπλωση στον πλανήτη, κι όμως την τελευταία δεκαετία ο πληθυσμός του μειώνεται δραματικά παγκοσμίως. Εξαίρεση δεν αποτελεί ούτε η Ελλάδα, αν και ακριβή αριθμητικά στοιχεία απουσιάζουν, καθότι το συγκεκριμένο είδος ποτέ δεν μελετήθηκε συστηματικά στη χώρα μας. Παρ' όλα αυτά, επιστημονική έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλία συνδέει την εντατική εκμετάλλευση της γεωργικής γης με την προβληματική αναπαραγωγική διαδικασία της πεπλόγλαυκας ή τυτώς (Tyto alba).

Επειδή μάλιστα τρέφεται αποκλειστικά με ποντίκια, λειτουργεί ως ρυθμιστής των πληθυσμών των μικρών θηλαστικών στις εκτάσεις όπου κυνηγά. Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής της περιόδου, που ξεκινά στα μέσα Μαρτίου, αγαπημένη της λεία είναι ένα είδος τρωκτικού που ονομάζεται Microtus guentheri. Το προτιμά γιατί την αποζημιώνει ενεργειακά περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Και εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα. Γιατί... δεν το βρίσκει.

Τις δεκαετίες '60, '70 και '80 ο πληθυσμός της τυτώς δέχτηκε ισχυρό πλήγμα λόγω της χρήσης του DDT στις αγροτικές καλλιέργειες: το φυτοφάρμακο περνούσε στα ποντίκια με τα οποία τρέφεται το πουλί και έπειτα στο κέλυφος των αυγών της, με αποτέλεσμα τα αυγά να σπάζουν πριν επωαστούν..

Γνωστή και ως τυτώ ή κλαψοπούλι λόγω του χαρακτηριστικού συριγμού της, συνδέθηκε στην ελληνική ύπαιθρο με δεισιδαιμονίες και φοβίες: η φωνή της προμήνυε τα κακά που έπονταν.

Θεωρείται δείκτης ποιότητας του αγροτικού οικοσυστήματος, και για τον Κάμπο, την περιοχή όπου συχνάζει στην Ελλάδα, χτυπάει κόκκινο.