Δεκαπέντε μέρες τώρα πάνω κάτω, οι γκιώνηδες (Otus scops) άρχισαν να έρχονται στα άλση και δάση της Αττικής και να ομορφαίνουν τα βράδια μας με τη χαρακτηριστική φωνή τους . Είναι η εποχή των αυξημένων ατυχημάτων, κι έτσι ήδη έχουν καταφθάσει τρεις στο Σταθμό μας με ελαφρές διασείσεις και θλάσεις, ένας από το Ντράφι, ένας από το Καπανδρίτι κι ένας από τον Ωρωπό. Ευτυχώς σύντομα θα απελευθερωθούν, για να προλάβουν την περίοδο του ζευγαρώματος που έχει ήδη ξεκινήσει.
Admin Control Panel
ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ | ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ | ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ | ΔΙΑΤΑΞΗ | Edit HTML | ΜΕΤΡΙΑΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΩΝ | ΕΞΟΔΟΣΑυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
3 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
Η φωνή του Γκιώνη είναι συνυφασμένη με τα παιδικά μου χρόνια και τα καλοκαίρια που πέρναγα στη Φλώρινα. Τα βράδια το λυπημένο του τραγούδι με νανούριζε, μου έχει λείψει πολύ η φωνή του μέσα στο θόρυβο της μεγαλούπολης, μου ξύπνησες αναμνήσεις με αυτή σου την ανάρτηση.
Καλημέρα!
:)
Φίλε κακέ λύκε, δεν μεγαλώνουμε μόνο αλλά χάνουμε και πράγματα που έχουν ουσιαστική αξία! Θα μου πεις, εμείς τουλάχιστον προλάβαμε και τα γνωρίσαμε ενώ τα σημερινά παιδιά...!
Καλημέρα και σε σένα.
Τι όμορφη φωτογραφία, τι όμορφα πλάσματα. Δεν είχα την τύχη να δω ποτέ από κοντά.
Ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να τα δω έστω και σε φωτογραφία.
Δημοσίευση σχολίου