Tα πουλιά που προσγειώνονται κάθε πρωί στις Στροφάδες όπως και στα άλλα κρίσιμα για αυτά σημεία του ελλαδικού χώρου, Αντικύθηρα, Νότια Πελοπόννησος, Μυτιλήνη, Γαύδος στη Νότια Κρήτη, είναι φιλοξενούμενοί μας. Και φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις σε αυτή τη χώρα έχει ξεχαστεί το πώς συμπεριφέρονται σε έναν φιλοξενούμενο. Ο καθηγητής Τhord Fransson προσπαθεί να το θυμίσει διακριτικά. «Έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στα αποδημητικά πουλιά» λέει. Είναι εντυπωσιασμένος από το πόσο κοντά μπορεί να τα πλησιάσει ο άνθρωπος επάνω στις Στροφάδες. «Είναι πουλιά», λέει, καθώς παρατηρεί μια κιτρινοστριτσίδα να έχει φθάσει στο κατώφλι της κουζίνας και να τσιμπάει ό,τι βρίσκει, «που είναι αδιανόητο να τα δεις από κοντά στη Σουηδία καθώς μένουν κρυμμένα και απρόσιτα μέσα στο δάσος.

Εδώ όμως είναι τόσο στρεσαρισμένα από την πίεση της άνοιξης να ανέβουν στα βόρεια για να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν αλλά και τόσο πεινασμένα, ώστε φθάνοντας αδιαφορούν τελείως για την παρουσία μας. Επίσης, το φθινόπωρο, στην επιστροφή τους, πρέπει να φάνε καλά επί ελληνικού εδάφους πριν από το άλμα επάνω από την έρημο Σαχάρα. Ακόμη και μια ξεχασμένη συκιά στον κάμπο, που γλίτωσε από το κόψιμο ή το κάψιμο, μπορεί να δώσει φαΐ σε δεκάδες πουλιά. Ένας ψεκασμός που δεν έγινε την κρίσιμη εποχή του περάσματος μπορεί να διασώσει αρκετή τροφή επίσης. Ένας υγρότοπος, όπως είναι η Αλυκή στη γειτονική Ζάκυνθο, που θα γλιτώσει από τη μανία για οικόπεδα και «Rooms to Let», δίνει πολύτιμο νερό στους περαστικούς φτερωτούς μουσαφίρηδες.

Και οι προκαταλήψεις μας βέβαια δεν έχουν τέλος αφού οι κουκουβάγιες που όσοι δεν ξέρουν φθάνουν να τις λένε και χαροπούλια, έχει υπολογιστεί ότι μπορούν να εξολοθρεύσουν μέσα σε έναν χρόνο δυο χιλιάδες ποντίκια. Οι προ τάσεις αυτών που ξέρουν ξαφνιάζουν αυτούς που δεν σήκωσαν ποτέ το κεφάλι προς τον ουρανό, δεν ξύπνησαν χαράματα να δουν τι γίνεται, δεν διάβασαν κάτι σχετικό. Λένε ότι δεν μπορεί ένας ολόκληρος κάμπος όπως ο Θεσσαλικός να μην έχει συστάδες δέντρων εδώ κι εκεί. Μαζεύουν έντομα απαντούν μερικοί αγρότες και μετά γρήγορα εκεί θα αρχίσουν να έρχονται και πουλιά και δεν τα πολυθέλουν, αλλά κάνουν λάθος. Μια άλλη πρόταση είναι να φτιάξετε στα σύνορα των χωραφιών σας φυτοφράχτες και ξερολιθιές, όπως στο παρελθόν. Κάτι ήξεραν οι παλιοί. Ακόμη ας αφήσουμε αν μπορούμε ένα μισογκρεμισμένο σπίτι να ζήσει τη δική του ζωή αν γίνεται. Γρήγορα θα αποκτήσει φτερωτούς κατοίκους. Και προπαντός ας μην πυροβολούμε κάποιον που φθάνει στη χώρα μας ύστερα από ένα εξαντλητικό ταξίδι. Πεινασμένος, διψασμένος, εξαντλημένος, έχοντας καταναλώσει τα τελευταία αποθέματα λίπους του οργανισμού του και ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Τα σκάγια των (λαθρο)κυνηγών πήραν άραγε και το τόσο διαφημισμένο ελληνικό φιλότιμο;

Απόσπασμα από το Βήμα.