Ένα αμερικανικό ρομποτικό βαθυσκάφος με την ελληνική ονομασία «Νηρέας» κατάφερε να καταδυθεί στο βαθύτερο γνωστό σημείο των ωκεανών της Γης, σε βάθος 10.902 μέτρων, στην περίφημη «Άβυσσο Τσάλεντζερ», στην Τάφρο των Μαριάνων, στο δυτικό Ειρηνικό. Έγινε έτσι το τρίτο σκάφος στην ιστορία που μπόρεσε να φθάσει σε τέτοια βάθη.
Το μη επανδρωμένο σκάφος ελέγχεται με τηλεχειρισμό από επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος επιφανείας «Κίλο Μοάνα», στο οποίο είναι προσδεμένος ο «Νηρέας» με ένα ελαφρύ καλώδιο οπτικών ινών. Το βαθυσκάφος μπορεί επίσης να «απαλλαγεί» από τον τηλεχειρισμό του και να μετατραπεί σε αυτόνομο όχημα εξερεύνησης, ενώ έχει τη δυνατότητα να κινηματογραφεί και να συλλέγει δείγματα από το βυθό.
«Με ένα ρομπότ σαν το Νηρέα, μπορούμε πλέον να εξερευνήσουμε οποιοδήποτε τμήμα του ωκεανού», δήλωσε ο Άντι Μπάουεν, επικεφαλής της έρευνας και δημιουργός του βαθυσκάφους, που κατασκευάστηκε στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χόουλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist. «Oι τάφροι είναι ουσιαστικά ανεξερεύνητες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο 'Νηρέας' θα καταστήσει δυνατές νέες ανακαλύψεις. Αρχίζει πια μια νέα εποχή στην εξερεύνηση των ωκεανών», πρόσθεσε.
Η «Άβυσσος Τσάλεντζερ» είναι το βαθύτερο σημείο στη Γη (από όσο τουλάχιστον γνωρίζουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες) και αποτελεί τμήμα της Τάφρου των Μαριάνων, κοντά στη νήσο Γκουάμ του δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού. Με βάθος περίπου 11.000 μέτρα, είναι δύο χιλιόμετρα βαθύτερη από το ύψος του όρους Έβερεστ. Σε εκείνο το σημείο οι πιέσεις είναι τρομακτικά υψηλές, περίπου 1.100 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας.
Λόγω αυτών των συνθηκών, μέχρι τώρα μόνο δύο σκάφη έχουν ποτέ αποτολμήσει το ταξίδι σε τέτοια βάθη. Το 1960, ο Ζακ Πικάρ και ο Ντον Γουόλς πραγματοποίησαν την πρώτη και μοναδική επανδρωμένη κατάδυση με το ελβετικό βαθυσκάφος «Τριέστε». Στη διάρκεια της εννιάωρης αποστολής, οι δύο παράτολμοι εξερευνητές έμειναν 20 λεπτά στο βυθό και μέτρησαν το βάθος του στα 10.916 μέτρα. Από τότε, κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει κατέβει σε τέτοιο βάθος, ενώ το «Τριέστε» βγήκε στη σύνταξη το 1966.
Το 1995, το ιαπωνικό τηλεχειριζόμενο ρομποτικό βαθυσκάφος «Κέικο» κατάφερε να φθάσει στα 10.911 μέτρα, να πάρει δείγματα από ιζήματα του βυθού και να φωτογραφήσει ένα θαλάσσιο?αγγούρι, ένα σκουλήκι και μια γαρίδα. Το σκάφος (που μεταξύ 1995-1998 έκανε τρεις καταδύσεις στην Τάφρο των Μαριάνων) έμελλε να χαθεί το 2003 σε μια άλλη αποστολή, όταν κόπηκε το καλώδιο που το συνέδεε με το σκάφος επιφανείας.
Στην εποχή μας τα βαθυσκάφη μπορούν να κατέβουν μέχρι τα 6.500 μέτρα, γεγονός που επιτρέπει στους επιστήμονες να έχουν πρόσβαση περίπου στο 95% των βυθών του πλανήτη, με την εξαίρεση του «Νηρέα», που φιλοδοξεί να αυξήσει πλέον το ποσοστό πρόσβασης στο 100%!
Το μη επανδρωμένο σκάφος ελέγχεται με τηλεχειρισμό από επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος επιφανείας «Κίλο Μοάνα», στο οποίο είναι προσδεμένος ο «Νηρέας» με ένα ελαφρύ καλώδιο οπτικών ινών. Το βαθυσκάφος μπορεί επίσης να «απαλλαγεί» από τον τηλεχειρισμό του και να μετατραπεί σε αυτόνομο όχημα εξερεύνησης, ενώ έχει τη δυνατότητα να κινηματογραφεί και να συλλέγει δείγματα από το βυθό.
«Με ένα ρομπότ σαν το Νηρέα, μπορούμε πλέον να εξερευνήσουμε οποιοδήποτε τμήμα του ωκεανού», δήλωσε ο Άντι Μπάουεν, επικεφαλής της έρευνας και δημιουργός του βαθυσκάφους, που κατασκευάστηκε στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χόουλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist. «Oι τάφροι είναι ουσιαστικά ανεξερεύνητες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο 'Νηρέας' θα καταστήσει δυνατές νέες ανακαλύψεις. Αρχίζει πια μια νέα εποχή στην εξερεύνηση των ωκεανών», πρόσθεσε.
Η «Άβυσσος Τσάλεντζερ» είναι το βαθύτερο σημείο στη Γη (από όσο τουλάχιστον γνωρίζουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες) και αποτελεί τμήμα της Τάφρου των Μαριάνων, κοντά στη νήσο Γκουάμ του δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού. Με βάθος περίπου 11.000 μέτρα, είναι δύο χιλιόμετρα βαθύτερη από το ύψος του όρους Έβερεστ. Σε εκείνο το σημείο οι πιέσεις είναι τρομακτικά υψηλές, περίπου 1.100 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας.
Λόγω αυτών των συνθηκών, μέχρι τώρα μόνο δύο σκάφη έχουν ποτέ αποτολμήσει το ταξίδι σε τέτοια βάθη. Το 1960, ο Ζακ Πικάρ και ο Ντον Γουόλς πραγματοποίησαν την πρώτη και μοναδική επανδρωμένη κατάδυση με το ελβετικό βαθυσκάφος «Τριέστε». Στη διάρκεια της εννιάωρης αποστολής, οι δύο παράτολμοι εξερευνητές έμειναν 20 λεπτά στο βυθό και μέτρησαν το βάθος του στα 10.916 μέτρα. Από τότε, κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει κατέβει σε τέτοιο βάθος, ενώ το «Τριέστε» βγήκε στη σύνταξη το 1966.
Το 1995, το ιαπωνικό τηλεχειριζόμενο ρομποτικό βαθυσκάφος «Κέικο» κατάφερε να φθάσει στα 10.911 μέτρα, να πάρει δείγματα από ιζήματα του βυθού και να φωτογραφήσει ένα θαλάσσιο?αγγούρι, ένα σκουλήκι και μια γαρίδα. Το σκάφος (που μεταξύ 1995-1998 έκανε τρεις καταδύσεις στην Τάφρο των Μαριάνων) έμελλε να χαθεί το 2003 σε μια άλλη αποστολή, όταν κόπηκε το καλώδιο που το συνέδεε με το σκάφος επιφανείας.
Στην εποχή μας τα βαθυσκάφη μπορούν να κατέβουν μέχρι τα 6.500 μέτρα, γεγονός που επιτρέπει στους επιστήμονες να έχουν πρόσβαση περίπου στο 95% των βυθών του πλανήτη, με την εξαίρεση του «Νηρέα», που φιλοδοξεί να αυξήσει πλέον το ποσοστό πρόσβασης στο 100%!
0 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
Δημοσίευση σχολίου