Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Journal of Biogeography”, σύμφωνα με το New Scientist. Οι δύο ερευνητές δεν αρνούνται την στενή ομοιότητα που έχει παρατηρηθεί ανάμεσα στο γονιδίωμα του ανθρώπου και αυτό του χιμπατζή, παρόλα αυτά θεωρούν προβληματικά τα στοιχεία του DNA.

Η άποψή τους αυτή επέσυρε έντονη κριτική από πολλούς επιστήμονες, που την χαρακτήρισαν «σκέτη ανοησία» ή απαξίωσαν ακόμα και να τη σχολιάσουν. Ορισμένοι άλλοι επιστήμονες πάντως παραδέχτηκαν ότι υπάρχουν κάποια στοιχεία προς συζήτηση στην νέα θεωρία, αν μη τι άλλο για να επιβεβαιωθεί τελικά η κυρίαρχη αντίληψη υπέρ του χιμπατζή.

Σύμφωνα με την επικρατούσα εξελικτική θεωρία, ο άνθρωπος προέρχεται από μια ομάδα πιθήκων της Αφρικής, που επίσης περιλαμβάνει τους χιμπατζήδες και τους γορίλες. Οι χιμπατζήδες και οι μπονόμπο είναι οι στενότεροι συγγενείς μας, με τους οποίους μοιραζόμασταν έναν κοινό πρόγονο μέχρι πριν 6 εκατ. χρόνια. Αυτή η θεωρία -εδώ και περίπου 30 χρόνια- υποστηρίζεται από ισχυρά στοιχεία ομοιότητας του DNA, που δείχνουν ότι, κατά σειρά ομοιότητας με τον άνθρωπο, προηγείται ο χιμπατζής, έπεται ο γορίλας και τρίτος –και πιο μακρινός συγγενής μας- είναι ο ουραγκοτάγκος.

Όμως οι «αιρετικοί» Σβαρτς και Γκρέχαμ υποστηρίζουν ότι οι γενετικές ομοιότητες δεν είναι απολύτως πειστικές και ότι δεν αποτελούν κατ’ ανάγκη αδιάψευστο δείκτη συγγένειας, ένα αντεπιχείρημα που κυριολεκτικά «ερεθίζει» ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας, καθώς σχεδόν όλοι οι επιστήμονες πια δέχονται ότι οι αλληλουχίες του γονιδιώματος αποτελούν τους πιο αξιόπιστους δείκτες της εξελικτικής συγγένειας ανάμεσα στα είδη.

Οι άνθρωποι έχουν κοινα γονίδια με τους χιμπατζήδες σε ποσοστό 98,4%, με τους γορίλες 97,5% και με τους ουρακοτάγκους 96,5%.

Με βάση το εξελικτικό σενάριο των Σβαρτς και Γκρέχαμ, πριν περίπου 13 εκατ. χρόνια, ένας πίθηκος που έμοιαζε με ουραγκοτάγκο, ζούσε στην Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη, ώσπου επήλθε ένα σχίσμα και ο μεν αφρικανικός πληθυσμός αυτού του είδους εξελίχτηκε στον κατοπινό άνθρωπο, ο δε ασιατικός στο σημερινό ουραγκοτάγκο.

Οι άλλοι μεγάλοι αφρικανικοί πίθηκοι, οι χιμπατζήδες και οι γορίλες, με βάση αυτό το σενάριο, είχαν αποκοπεί από το κοινό «δέντρο» πολύ πριν τα 13 εκατ. χρόνια, συνεπώς είναι πιο μακρινοί συγγενείς μας σε σχέση με τους ουραγκοτάγκους.

Οι δύο ερευνητές επίσης θεωρούν ότι οι ουραγκοτάγκοι και όχι οι χιμπατζήδες έχουν, από βιολογική σκοπιά, περισσότερα κοινά με τους ανθρώπους, όσον αφορά τα ανατομικά χαρακτηριστικά, την αναπαραγωγική βιολογία και τη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, επισημαίνουν ότι μόνο οι άνθρωποι και οι ουραγκοτάγκοι έχουν και οι δύο παχιά αδαμαντίνη στα δόντια, μακριές τρίχες, προτίμηση για ιδιωτική τετ-α-τετ συνεύρεση, ικανότητα κατασκευής καταφυγίων και κρεβατιών κ.α., στοιχεία που όμως η κυρίαρχη θεωρία αποδίδει απλώς σε παράλληλη εξέλιξη.