Ο άνθρωπος και οι ανθρωποειδείς πίθηκοι κληρονόμησαν την ικανότητα να γελούν από τον κοινό τους πρόγονο που έζησε πριν από δέκα εκατομμύρια χρόνια, εκτιμούν ερευνητές που γαργάλησαν εκπροσώπους όλης της υφομοταξίας.

Το γέλιο του χιμπατζή, του γορίλα και του ουραγκοτάγκου δεν ακούγεται σαν το ανθρώπινο γέλιο, ωστόσο η ανάλυση των ήχων στον υπολογιστή αποκάλυψε ομοιότητες, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται σε συμφωνία με το εξελικτικό δέντρο των πρωτευόντων θηλαστικών.

Από την εποχή του Δαρβίνου οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει ότι οι ανθρωποειδείς πίθηκοι παράγουν χαρακτηριστικούς ήχους όταν γαργαλιούνται και όταν παίζουν, πιθανώς για να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για το παιχνίδι και τις κοινωνικές συναναστροφές. Το γέλιο τους μοιάζει συνήθως με λαχάνιασμα ή αποτελείται από μια σειρά σύντομων γρυλισμάτων.

Θέλοντας να εξετάσει αν αυτοί οι ήχοι συνδέονται εξελικτικά με το ανθρώπινο γέλιο, η Δρ Μαρίνα Νταβίλα Ρος του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ στη Βρετανία γαργάλισε και ηχογράφησε τρία ανθρώπινα μωρά και 21 ουραγκοτάγκους, γορίλες, χιμπατζήδες και μπονόμπο (πυγμαίους χιμπατζήδες).

Η ομάδα της Δρ Ρος μέτρησε 11 παραμέτρους στους ήχους που παρήγαγε κάθε είδος και προσδιόρισε με τη βοήθεια λογισμικού πώς αυτοί οι ήχοι σχετίζονται μεταξύ τους.

Η ανάλυση έδειξε ότι το γέλιο όλων των πρωτευόντων που εξετάστηκαν παρουσιάζει ομοιότητες. Επιπλέον, η γραφική απεικόνιση των αποτελεσμάτων μοιάζει με γενεαλογικό δέντρο, το οποίο μάλιστα ταιριάζει με το εξελικτικό δέντρο των υπό εξέταση ειδών.

Το συμπέρασμα είναι ότι το γέλιο εμφανίστηκε πριν ο άνθρωπος διαχωριστεί από το εξελικτικό παρακλάδι των ανθρωποειδών πιθήκων, αναφέρουν οι ερευνητές στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πάντως ότι ακόμα και οι αρουραίοι δείχνουν να γαργαλιούνται, αν και το γέλιο τους αποτελείται από υπέρηχους και δεν γίνεται αντιληπτό από το ανθρώπινο αφτί.

Αυτό σημαίνει ότι το γέλιο ίσως εμφανίστηκε ακόμα πιο νωρίς στην εξέλιξη των θηλαστικών.