Ο εναλλακτικός τουρισμός στους εναπομείναντες παράδεισους του πλανήτη μπορεί να αποτελεί εμπειρία ζωής για όσους τον επιχειρούν αλλά βλάπτει σοβαρά την υγεία των άγριων ζώων… Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν πρόσφατες έρευνες που εξέτασαν πολλές διαφορετικές κατηγορίες ζώων, όπως σαλάχια, δελφίνια, φάλαινες-δολοφόνους, πιγκουίνους και πρωτεύοντα θηλαστικά. Ενα σαλάχι μπορεί να έγινε αιτία να φύγει πρόωρα από τη ζωή ο διάσημος Αυστραλός «κροκοδειλάκιας» Στιβ Εργουιν, αλλά το κολύμπι σε θαλάσσιους παραδείσους όπου αφθονεί το συγκεκριμένο είδος ψαριού φιγουράρει ψηλά στις προτεραιότητες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Είναι ένα από τα 100 πράγματα που επιθυμούν να κάνουν προτού πεθάνουν… Ωστόσο, σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Στίνγκρεϊ Σίτι των Νήσων Κέιμαν, διαπιστώθηκε ότι ο τοπικός πληθυσμός σαλαχιών έχει αισθητά πιο εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα σε σχέση με τους εκπροσώπους του είδους που ζουν σε πιο ερημικές περιοχές, ενώ πολλά από αυτά φέρουν τραύματα από τις προπέλες των σκαφών που μεταφέρουν τους τουρίστες. Επίσης, έχουν μάθει να τρέφονται στο στόμα με καλαμάρια που τους προσφέρουν οι τουρίστες, είδος που δεν συγκαταλέγεται στις διατροφικές συνήθειές τους. Πάντως, επί του παρόντος, ουδείς γνωρίζει εάν αυτή η στενή επαφή με τους ανθρώπους θα έχει επιπτώσεις στο προσδόκιμο ζωής και την αναπαραγωγή τους. Η Κριστίνα Σέμενιουκ, επικεφαλής έρευνας που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Biological Conservation», επισημαίνει ότι ο τουρισμός για την παρατήρηση της άγριας ζωής θα πρέπει να διέπεται από αυστηρούς κανόνες και να διερευνηθεί περαιτέρω. Ο Βίνσεντ Γιάνικ του Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέα υποστηρίζει ότι ακόμη και η απλή παρατήρηση μπορεί να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις στα ζώα. Αλλες πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι σε περιοχές όπου ζουν πληθυσμοί άγριων δελφινιών και τα επισκέπτονται συχνά οι τουρίστες, τα συμπαθή θηλαστικά έχουν περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν και να εγκαταλείψουν τα μικρά τους. Στον Καναδά, σε περιοχές όπου υπάρχουν σημεία παρατήρησης των φαλαινών, τα γιγάντια θηλαστικά αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στην αναζήτηση τροφής. Στη Νέα Ζηλανδία ακόμη και η παραμικρή επαφή με ανθρώπους διπλασιάζει τους καρδιακούς παλμούς των κιτρινομάτηδων πιγκουίνων. Τέλος, οι ορεσίβιοι γορίλες της Ουγκάντα και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό έχουν γίνει ευάλωτοι σε ανθρώπινες ασθένειες εξαιτίας της παρουσίας τουριστών στα εθνικά πάρκα όπου ζουν. Οπως επισημαίνει η κυρία Σέμενιουκ, υπάρχουν και θετικά στον οικοτουρισμό. Αφενός τα ζώα που προσελκύουν επισκέπτες απολαμβάνουν ένα καθεστώς προστασίας από τους φυσικούς εχθρούς τους και φυσικά τον άνθρωπο, αφετέρου η εξασφάλιση τροφής από τους τουρίστες τούς επιτρέπει να μην έχουν το άγχος της ανεύρεσης τροφής και να επιδίδονται στην αναπαραγωγή. Ναι στον τουρισμό άγριας ζωής λοιπόν, αλλά πάντα υπό όρους…
2 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
και εγω ειμαι μεσα σε αυτους που θελουν να το κανουν :/
Δηλαδή θα πατούσες ένα κουμπί που θα θανάτωνε 10000 μανταρίνους για να έχεις 10000000€?
Από την ταινία "Μια ζωή την έχουμε"!
Δημοσίευση σχολίου