Η μελέτη έγινε από ιάπωνες ερευνητές του πανεπιστημίου Κιούσου, υπό τους Τασούκου Σουγκιμότο και Καζουχίντε Χασίγια, και δημοσιεύτηκε στο βιολογικό περιοδικό “Primates” (Πρωτεύοντα). Τα πειράματα, με τη βοήθεια ενός θηλυκού χιμπατζή, μελέτησαν τον τρόπο που το πιθηκάκι αντιδρούσε στα μουσικά ερεθίσματα, καθώς μεγάλωνε από την ηλικία των 17 στην ηλικία των 23 εβδομάδων.

Η «Σακούρα» (αυτό είναι το όνομά της) δεν είχε ποτέ πριν εκτεθεί σε οποιαδήποτε μορφή μουσικής. Η «Σακούρα» άκουσε κατ’ επανάληψη διάφορα μουσικά κομμάτια διάρκειας 38 έως 63 δευτερολέπτων και, αν κάτι της άρεσε, κουνούσε ένα σχοινί που ήταν δεμένο στο δεξί χέρι της, ώστε η μουσική να επαναληφθεί.

Ο χιμπατζής έδειξε σαφώς την προτίμησή του σε ωραία κομμάτια κλασσικής μουσικής, όταν όμως οι επιστήμονες τα παραμόρφωσαν ελαφρά, με τη βοήθεια ειδικού λογισμικού, η «Σακούρα» έδειξε ξεκάθαρα τη δυσαρέσκειά της. Η μουσική είναι καθολικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, κοινό σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, όπως η γλώσσα.

Οι επιστήμονες πάντα την θεωρούσαν μοναδικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό, που είναι παρόν στα νεογέννητα μόλις λίγων ημερών. Όμως τα ιαπωνικά πειράματα έρχονται να ανατρέψουν την εικόνα περί μοναδικότητας του ανθρώπου, καθώς φαίνεται πως ο άνθρωπος μοιράζεται αυτή την έμφυτη ικανότητα με τους πιο στενούς εξελικτικά συγγενείς του.

Νέα πειράματα στο μέλλον, που σχεδιάζουν οι Ιάπωνες ερευνητές, ίσως ρίξουν περισσότερο φως στο ζήτημα. Προς το παρόν, υποθέτουν ότι αυτή η έμφυτη ικανότητα των χιμπατζήδων για ευχάριστες μελωδίες ίσως εξυπηρετεί κάποια βιολογική σκοπιμότητα, πιθανώς τους βοηθά να αναγνωρίζουν τις φωνές των άλλων χιμπατζήδων και να τις ξεχωρίζουν από άλλους ήχους του περιβάλλοντος.