Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α.

Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.

Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ. Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη.

Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.

Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου").

Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.

Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.