Όπως αναφέρει, ουσιαστικά είναι λανθασμένοι οι μέχρι τώρα μέθοδοι υπολογισμού με βάση τους οποίους υπολογίζεται κατά πόσο μια χώρα τηρεί τα πλαφόν για τις εκπομπές επιβλαβών αερίων, με συνέπεια να υποσκάπτεται η προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, αλλά και να ενθαρρύνεται έμμεσα η καταστροφή των δασών.

«Το λάθος είναι σοβαρό, αλλά διορθώνεται», σύμφωνα με τον Σέρτσινγκερ, ο οποίος επεσήμανε ότι πολλές μελέτες έχουν επισημάνει ότι η εξαίρεση των βιοκαυσίμων μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των περισσότερων φυσικών δασών του πλανήτη.

Το «παραθυράκι» που αφορά τα βιοκαύσιμα, βρίσκεται τόσο στο Πρωτόκολλο του Κιότο, όσο επίσης στην αμερικανική νομοθεσία και στις ρυθμίσεις που διέπουν την εμπορία αερίων ρύπων στην ΕΕ.

Σύμφωνα με την μελέτη, «η βιοενέργεια από οποιαδήποτε πηγή, ακόμα κι αυτή που παράγεται από την αποψίλωση των δασών της Γης, είναι ένας δυνητικά φθηνός αλλά εσφαλμένος τρόπος για την μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου». Οι μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες μέθοδοι δεν συνυπολογίζουν το διοξείδιο που απελευθερώνει η καύση βιοκαυσίμων (π.χ. η χρήση αιθανόλης σε αυτοκίνητα), ούτε τις εκπομπές που προκύπτουν όταν γίνεται αλλαγή χρήσης γης (βλ. αποψίλωση δασών), προκειμένου να αναπτυχθούν ενεργειακές καλλιέργειες.

Έτσι, για παράδειγμα, αν ένα δάσος αποψιλωθεί στην Ινδονησία και μετατραπεί σε βιοκαλλιέργειες και, στη συνέχεια, σε βιοκαύσιμα που θα καταλήξουν στην Ευρώπη, ούτε η Ινδονησία θα καταγράψει την αλλαγή χρήσης γης, ούτε η Ευρώπη θα καταγράψει τις εκπομπές από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, συνεπώς ο άνθρακας που απελευθερώνεται από τη βιοενέργεια, είναι «αόρατος», με αποτέλεσμα οι διεθνείς μετρήσεις να υποεκτιμούν τις εκπομπές του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη του WWF, 130 εκατ. στρέμματα δάσους καταστρέφονται κάθε χρόνο στον κόσμο ή μια έκταση 36 ποδοσφαιρικών γηπέδων ανά λεπτό! Η αποψίλωση των δασών συνεισφέρει περίπου το 20% των παγκόσμιων εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου».

Σε μια άλλη σχετική μελέτη, επίσης στο περιοδικό Science, υπό τον Τζέρι Μελίλο του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Βιολογίας των ΗΠΑ, επισημαίνεται επίσης ότι η παραγωγή βιοκαυσίμων σε καμία χώρα δεν γίνεται με τρόπο τέτοιο που να λαμβάνονται υπόψη οι συνέπειες για την κλιματική αλλαγή.

Όπως τονίζεται, συχνά δίνονται οικονομικά κίνητρα για την ανάπτυξη ενεργειακών καλλιεργειών για βιοκαύσιμα, αλλά σε γη που προηγουμένως ήταν δασική, με συνέπεια το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής μάλλον να επιδεινώνεται παρά να μετριάζεται. Η καύση βιοκαυσίμων και συμβατικών ορυκτών καυσίμων απελευθερώνει περίπου ίδιες ποσότητες διοξειδίου στην ατμόσφαιρα.

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Μελίλο, η αυξημένη χρήση λιπασμάτων για τις βιοκαλλιέργειες θα αυξήσει τις εκπομπές υποξειδίου του αζώτου («αερίου του γέλιου»), αντισταθμίζοντας έτσι τις όποιες μειώσεις στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.