Οι ήχοι απορροφώνται κυρίως μέσω του ιξώδους (εσωτερικής τριβής) του νερού και της παρουσίας μερικών μη διαλυτών χημικών ουσιών.

Όμως, όπως αναφέρει η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, η συγκέντρωση αυτών των ουσιών που απορροφούν τους ήχους στους ωκεανούς, έχει μειωθεί σταδιακά ως συνέπεια της οξίνισης των θαλασσών, η οποία, με τη σειρά της, προκαλείται από την ανθρωπογενή αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα, κυρίως επειδή έχει σχεδόν διπλασιαστεί ο αριθμός των πλοίων στους ωκεανούς κατά τα τελευταία 40 χρόνια.

Η αύξηση της ναυσιπλοϊας οδηγεί σε αυξημένη οξύτητα των υδάτων και σε μείωση του pH τους. Χρησιμοποιώντας μοντέλα πρόβλεψης σε υπολογιστές, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ικανότητα απορρόφησης των ήχων από τους ωκεανούς μπορεί να μειωθεί μέχρι 60% έως το 2100, ειδικά σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη.

Η μειωμένη απορροφητικότητα οδηγεί σε αυξημένη μετάδοση των ήχων, με ποικίλες συνέπειες για τους θαλάσσιους οργανισμούς.

Η μελλοντική περαιτέρω άνοδος της θερμοκρασίας, στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, που θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα, ίσως μειώσει κι άλλο την απορροφητικότητα των ήχων στις θάλασσες, κυρίως στις χαμηλές συχνότητες, σύμφωνα με την μελέτη, η οποία επισημαίνει ότι «υψηλά επίπεδα ήχων χαμηλής συχνότητας έχουν μια σειρά από συνέπειες στη συμπεριφορά και τη βιολογία των θαλάσσιων οργανισμών».

Οι συνέπειες αυτές περιλαμβάνουν βλάβες στους ιστούς, αναγκάζουν τις φάλαινες να εξοκέλλουν, τα δελφίνια να παθαίνουν πρόσκαιρη απώλεια ακοής (κάτι που προκαλείται ιδιαίτερα από στρατιωτικές δοκιμές με ισχυρά σόναρ μέσων συχνοτήτων) κ.α.

Τα θαλάσσια είδη προσαρμόζονται σε ένα βαθμό στα αυξημένα επίπεδα θορύβου, όμως η έρευνα τονίζει την ανάγκη να γίνουν περαιτέρω μελέτες για το ζήτημα.