Με αφορμή τις εκκλήσεις από πολλές φιλοζωϊκές οργανώσεις για την απαγόρευση του κυνηγιού, προς την υπουργό Περιβάλλοντος κα Μπιρμπίλη, δημοσιεύουμε επιστολή αναγνώστριας της στήλης.«Πρόσφατα, σε μία πεζοπορική εκδρομή στα ελληνικά βουνά, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια ασυνήθιστη συνάντηση: τρεις ομάδες, μία ομάδα πεζοπόρων (η δική μας), μια ομάδα κυνηγών και μια ομάδα αγριογούρουνων συμπέσαμε στο ίδιο σημείο. Υπήρξε σύγχυση, καθώς αποσπάστηκε η προσοχή των κυνηγών για να προστατέψει το απρόσκλητο γκρουπ των ορειβατών από αδέσποτες σφαίρες συναδέλφων τους πιο πάνω, οι οποίοι αγνοούσαν την ύπαρξή μας. Οι τελευταίοι, με τους πυροβολισμούς τους, είχαν ήδη κατευθύνει σε πανικόβλητη φυγή μια ομάδα 8-10 αγριογούρουνων προς το μέρος μας. Η στιγμή που πέρασαν τα αγριογούρουνα από μπροστά μας ήταν σχεδόν σουρεαλιστική. Μείναμε με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό για κάτι τόσο σπάνιο και τόσο αμόλυντο. Οι πεζοπόροι τρέχαμε με δέος να δούμε το κοπάδι. Όταν είδα να τρέχει επίσης με δέος και ο κυνηγός μαζί μας, να σηκώνει με ορμή το όπλο και να πυροβολεί με μια εκκωφαντική τουφεκιά δίπλα, ένιωσα ότι βρισκόμουν σε θέατρο του παραλόγου. Ακολούθησε σύγχυση, ακούστηκαν κραυγές. Προσευχόμουν μέσα μου να τους ξεφύγουν μακριά, όπως και πράγματι έγινε. Ένιωσα όμως συντετριμμένη, από τη σκληρότητα, την αχαριστία, τον εγωισμό του ανθρώπου προς τη φύση. Όταν ρωτήσαμε τους κυνηγούς, οι οποίοι ήταν κατά τ’ άλλα ευγενικοί και βοηθητικοί προς εμάς, «γιατί τα σκοτώνετε, αφήστε τα να ζήσουν», η απάντηση ήταν: «Εσείς κάνετε το χόμπι σας κι εμείς το δικό μας». Κανείς από τους κυνηγούς δεν πεινά, δεν υποχρεούται από την οικογένειά του να κυνηγήσει για να επιβιώσουν. Η φύση έχει ανεχτεί πολλά από εμάς κι αναρωτιέμαι αν θα χρειαστεί τελικά να τη στερηθούμε για να αναλογιστούμε τι κάναμε.»
Π. Β., Εκπαιδευτικός
από την Ελευθεροτυπία
1 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2010 ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.
Δημοσίευση σχολίου