Το ρεύμα παρομοιάζεται ως μια "υδάτινη λεωφόρο" και εκτιμάται ότι αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην κατανόηση της παγκόσμιας κίνησης των υδάτων των ωκεανών, η οποία βοηθά στον έλεγχο του κλίματος της Γης.

Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, η ανακάλυψη θα βοηθήσει σε μια σφαιρικότερη αντίληψη των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών στους ωκεανούς του πλανήτη μας.

Η σχετική μελέτη, υπό τον ωκεανογράφο Στιβ Ριντούλ του Αυστραλιανού Κέντρου Ερευνών για το Κλίμα και το Οικοσύστημα της Ανταρκτικής και τον ωκεανογράφο Γιασούσι Φουκαμάτσι του ιαπωνικού πανεπιστημίου Χοκάϊντο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature Geoscience", σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters και το "Nature".

Όπως έγινε γνωστό οι επιστήμονες είχαν μέχρι τώρα κάποιες ενδείξεις για την ύπαρξη του ρεύματος, αλλά ποτέ δεν το είχαν εντοπίσει. Αυτή τη φορά, τοποθέτησαν όργανα μέτρησης σε διάφορα σημεία του βυθού, σε βάθος μέχρι 4,5 χλμ., και κατάφεραν, επί δύο χρόνια, να μετρήσουν την ταχύτητα, την θερμοκρασία και την αλμυρότητα του ρεύματος.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία φαίνεται ότι πρόκειται για το ταχύτερο βαθύ ωκεάνιο ρεύμα που έχει ποτέ βρεθεί, με μέση ταχύτητα 20 εκατοστών το δευτερόλεπτο, που μερικές φορές ξεπερνά τα 700 μέτρα την ώρα. Έχει μέσο πλάτος 50 χιλιομέτρων και μεταφέρει πάνω από 12 εκατ. (μερικές φορές μέχρι 30 εκατ.) κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο του πολύ κρύου και αλμυρού νερού που προέρχεται από την Ανταρκτική και κινείται βόρεια από αυτήν, προς την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Επίσης το ρεύμα κινείται σε βάθος περίπου 3,5 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και οι επιστήμονες εξεπλάγησαν από την μεγάλη ταχύτητά του σε τόσο μεγάλο βάθος.

Το ρεύμα μεταφέρει πυκνό πλούσιο σε οξυγόνο νερό, που βυθίζεται κοντά στην Ανταρκτική και ανήκει σε ένα πολύ μεγαλύτερο δίκτυο ρευμάτων, που καλύπτει τους ωκεανούς της Γης, λειτουργώντας ως ένας γιγάντιος "διάδρομος" μεταφοράς και κατανομής της θερμοκρασίας γύρω από την υδρόγειο.

Σημειώνεται ότι οι ωκεανοί επίσης αποτελούν σημαντικούς χώρους αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα, του κυριότερου "αερίου του θερμοκηπίου", το οποίο εκλύεται τόσο από ανθρώπινες δραστηριότητες, όσο και από καθαρά φυσικές-βιολογικές διαδικασίες.

Η σημασία των μεγάλων ρευμάτων είναι κρίσιμη για τη ρύθμιση του παγκόσμιου κλίματος. Για παράδειγμα, το Ρεύμα του Κόλπου μεταφέρει θερμό νερό στο βόρειο Ατλαντικό, κάνοντας πιο ήπιο το κλίμα της Ευρώπης.

Τυχόν μεταβολή ή εξαφάνιση του ρεύματος αυτού (κάτι που έχει συμβεί στο μακρινό παρελθόν και, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις, προκάλεσε μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας στη Γη και μπορεί επίσης να εγκαινίασε μια αργή διαδικασία μαζικής εξαφάνισης των δεινοσαύρων), θα βύθιζε μεγάλο μέρος της Ευρώπης σε μια νέα εποχή παγετώνων.

(Πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ)