Mια δεκαετία μετά την ανακάλυψη της λεγόμενης «Μεγάλης Κηλίδας Σκουπιδιών του Ειρηνικού», δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες ανακοίνωσαν ότι μια ανάλογη «σούπα» από κομματάκια πλαστικού καλύπτει μια τεράστια έκταση και στον Ατλαντικό.

«Βρήκαμε τη Μεγάλη Κηλίδα Σκουπιδιών του Ατλαντικού» ανέφερε η ερευνήτρια Αννα Κάμινς, η οποία ολοκλήρωσε μια αποστολή ανάμεσα στις Βερμούδες και τις Αζόρες, στο μέσο του Ατλαντικού Ωκεανού.

Το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών που επιπλέουν έχει διασπαστεί σε μικρά κομμάτια σαν χαρτοπόλεμο, απελεθερώνοντας χημικά που επηρεάζουν την ορμονική ισορροπία της θαλλάσιας ζωής.

Μεγαλύτερα κομμάτια, ειδικά πλαστικές σακούλες, έχουν βρεθεί στα στομάχια πτηνών, ψαριών και θαλάσσιων χελωνών -έως και 100.000 ζώα το χρόνο πεθαίνουν λόγω των σκουπιδιών, εκτιμά η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).

Περνώντας από τη θάλασσα των Σαργασσών τον περασμένο Φεβρουάριο, η αποστολή της Κάμινς και του συζύγου της Μάρκους Έρικσεν συνέλεξε δείγματα κάθε 100 μίλια και σε κάθε περίπτωση εντόπιζε μεγάλες ποσότητες πλαστικών.

Το ίδιο έδειξε και μια δεύτερη, ανεξάρτητη αποστολή που ολοκλήρωσαν φοιτητές της Ένωσης Εκπαίδευσης για τη Θάλασσα, με έδρα τη Μασαχουσέτη. Η υψηλότερη πυκνότητα σκουπιδιών χαρτογραφήθηκε στην ίδια περιοχή, σε γεωγραφικό μήκος 22 έως 38 μοιρών, η οποία είναι γνωστή ως Υποτροπική Ζώνη Σύγκλισης.

Τα αποτελέσματα των δύο αποστολών παρουσιάστηκαν την Παρασκευή σε συνέδριο Ωκεανογραφίας που πραγματοποιείται στο Όρεγκον.

Η Μεγάλη Κηλίδα Σκουπιδιών του Ειρηνικού, μια έκταση ανάμεσα στην Καλιφόρνια και τη Χαβάη δύο φορές μεγαλύτερη από την πολιτεία του Τέξας, ανακαλύφθηκε το 1997 και, όπως αποδείχθηκε, αποτελείται κυρίως από σκουπίδια που πετάχτηκαν στις ακτές.