Ένας ηλεκτροφόρος φράχτης μήκους 12 χιλιομέτρων στήνεται σε πάρκο της Ινδονησίας για να προστατεύσει τον ρινόκερο της Ιάβας, ένα από τα πλέον απειλούμενα θηλαστικά του κόσμου. Από τα περίπου 50 άτομα που εκτιμάται ότι απομένουν στη φύση, τρία βρέθηκαν νεκρά τις τελευταίες εβδομάδες.
Σχεδόν όλοι οι ρινόκεροι της Ιάβας (ένα από τα πέντε σύγχρονα είδη ρινόκερου) ζουν συγκεντρωμένοι στο πάρκο Ουζούνγκ Κουλόν του ινδονησιακού νησιού. Ακόμα τέσσερις ζουν στο Βιετνάμ.
«Όταν οι πληθυσμοί είναι τόσοι μικροί, ακόμα και ένας θάνατος είναι σημαντικός» επισημαίνει ο Αντί Ραχμάτ Χαριάντι, αξιωματούχος της WWF που εργάζεται στο πάρκο.
Η μεγαλύτερη απειλή για το γιγαντόσωμο θηλαστικό είναι σήμερα η αποψίλωση της ζούγκλας, ο ανταγωνισμός με άλλα είδη για τη διαθέσιμη τροφή, αλλά κυρίως η λαθροθηρία.
Το «κέρατο» του ρινόκερου, αποτελούμενο στην πραγματικότητα από σκληρές, ενωμένες τρίχες, είναι συστατικό παραδοσιακών κινεζικών φαρμάκων και πωλείται για δεκάδες χιλιάδες δολάρια το καθένα.
Ένας από τους τρεις νεκρούς ρινόκερους στο Ουζούνγκ Κουλόν βρέθηκε πυροβολημένος και ακρωτηριασμένος, ενώ οι δύο άλλοι πιθανότατα πέθαναν από φυσικά αίτια.
Πάντως η παρακμή του ρινόκερου της Ιάβας δεν οφείλεται μόνο στην εισβολή του ανθρώπου. Το είδος παρά λίγο να εξαφανιστεί το 1883, όταν το ηφαίστειο Κρακατάου προκάλεσε τσουνάμι ύψους 40 μέτρων που σάρωσε το ινδονησιακό νησί.
Τη δεκαετία του 1950 ο πληθυσμός του είδους είχε περιοριστεί στα 20 άτομα, χάρη όμως στις προσπάθειες της WWF και της κυβέρνησης ανέκαμψε στα 50 άτομα στη δεκαετία του 1990 και έκτοτε παραμένει σχετικά σταθερός.
Εκτός από την κατασκευή του ηλεκτροφόρου φράχτη, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να μεταφέρει μερικά ζώα σε άλλες περιοχές προκειμένου να δημιουργήσει και έναν δεύτερο πληθυσμό.
Στην Αφρική και την Ασία υπάρχουν σήμερα πέντε είδη ρινόκερου: ο ινδικός ρινόκερος, ο μαύρος ρινόκερος, ο λευκός ρινόκερος, ο ρινόκερος της Ιάβας και ο ρινόκερος της Σουμάτρας.
Από τα είδη αυτά, τα τρία τελευταία βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ενώ δεν αποκλείεται ο μαύρος ρινόκερος να έχει ήδη εκλείψει.
Σχεδόν όλοι οι ρινόκεροι της Ιάβας (ένα από τα πέντε σύγχρονα είδη ρινόκερου) ζουν συγκεντρωμένοι στο πάρκο Ουζούνγκ Κουλόν του ινδονησιακού νησιού. Ακόμα τέσσερις ζουν στο Βιετνάμ.
«Όταν οι πληθυσμοί είναι τόσοι μικροί, ακόμα και ένας θάνατος είναι σημαντικός» επισημαίνει ο Αντί Ραχμάτ Χαριάντι, αξιωματούχος της WWF που εργάζεται στο πάρκο.
Η μεγαλύτερη απειλή για το γιγαντόσωμο θηλαστικό είναι σήμερα η αποψίλωση της ζούγκλας, ο ανταγωνισμός με άλλα είδη για τη διαθέσιμη τροφή, αλλά κυρίως η λαθροθηρία.
Το «κέρατο» του ρινόκερου, αποτελούμενο στην πραγματικότητα από σκληρές, ενωμένες τρίχες, είναι συστατικό παραδοσιακών κινεζικών φαρμάκων και πωλείται για δεκάδες χιλιάδες δολάρια το καθένα.
Ένας από τους τρεις νεκρούς ρινόκερους στο Ουζούνγκ Κουλόν βρέθηκε πυροβολημένος και ακρωτηριασμένος, ενώ οι δύο άλλοι πιθανότατα πέθαναν από φυσικά αίτια.
Πάντως η παρακμή του ρινόκερου της Ιάβας δεν οφείλεται μόνο στην εισβολή του ανθρώπου. Το είδος παρά λίγο να εξαφανιστεί το 1883, όταν το ηφαίστειο Κρακατάου προκάλεσε τσουνάμι ύψους 40 μέτρων που σάρωσε το ινδονησιακό νησί.
Τη δεκαετία του 1950 ο πληθυσμός του είδους είχε περιοριστεί στα 20 άτομα, χάρη όμως στις προσπάθειες της WWF και της κυβέρνησης ανέκαμψε στα 50 άτομα στη δεκαετία του 1990 και έκτοτε παραμένει σχετικά σταθερός.
Εκτός από την κατασκευή του ηλεκτροφόρου φράχτη, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να μεταφέρει μερικά ζώα σε άλλες περιοχές προκειμένου να δημιουργήσει και έναν δεύτερο πληθυσμό.
Στην Αφρική και την Ασία υπάρχουν σήμερα πέντε είδη ρινόκερου: ο ινδικός ρινόκερος, ο μαύρος ρινόκερος, ο λευκός ρινόκερος, ο ρινόκερος της Ιάβας και ο ρινόκερος της Σουμάτρας.
Από τα είδη αυτά, τα τρία τελευταία βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ενώ δεν αποκλείεται ο μαύρος ρινόκερος να έχει ήδη εκλείψει.
1 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
γενικά οι ρινόκεροι δεν την βγάζουν καθαρή την εκατονταετία
Δημοσίευση σχολίου