«Εκεί στον Νότο… μεσημέρι Κυριακής 25 Ιουλίου, μεταξύ της Σαπιέντζας και της Αγ. Μαρίνας – δύο πανέμορφων νησιών που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Οινουσών – νοτιοδυτικά της Μεθώνης, είχαμε την τύχη να συναντήσουμε ένα πληγωμένο πανέμορφο πλάσμα που ζει αιώνες στα απέραντα νερά της θάλασσας.
Έκπληκτοι οι τέσσερις μας όταν διακρίναμε μια πανέμορφη καρέτα - καρέτα προσπαθήσαμε να δούμε τι συμβαίνει παρατηρώντας την να ανεβοκατεβαίνει σε σύντομα χρονικά διαστήματα στο νερό και να πασχίζει να αναπνεύσει.
Μπλεγμένη σε χοντρή πετονιά, ανήμπορη να ξεφύγει από την παγίδα του ανθρώπου για ώρες, αν όχι για μέρες, πάσχιζε για τη ζωή της με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει. Βουτήξαμε στο βαθύ μπλε χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε, με μόνο μας μέλημα να βοηθήσουμε. Ο "Πρωτέας", μια βαρκούλα με μικρή μηχανή, με προσοχή γυρόφερνε αυτό το πανέμορφο, βασανισμένο πλάσμα.
Τα δυο της πόδια ήταν μπλεγμένα σε δύο πετονιές χοντρές, που την τραβούσαν με δύναμη προς ένα άγνωστο βάθος. Με ένα μαχαίρι, φοβισμένοι μήπως την πληγώσουμε κόψαμε την πετονιά που την τράβαγε προς τα κάτω… Ξαφνικά μέσα από έντονα συναισθήματα, ενθουσιασμένοι και οι τέσσερις μας, διαπιστώσαμε ότι την είχαμε απελευθερώσει.
Με μάσκα και αναπνευστήρα την ακολουθήσαμε μέχρι το απέραντο μπλε, μέχρι που χάθηκε… Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη και η συγκίνηση επίσης. Ένα πλάσμα σώθηκε, μα πόσα άλλα είναι ακόμα παγιδευμένα, ανήμπορα να υπερασπιστούν την ελευθερία τους στο βαθύ όμορφο και άγνωστο μπλε…
Με την ελπίδα εμείς οι άνθρωποι να μην ξεχνάμε την ευαισθησία μας και την ανθρωπιά μας, ας μπούμε λίγο στη θέση της όμορφης χελώνας: Θα αντέχαμε τέτοιο μαρτύριο; Θα θέλαμε να είμαστε στο σπίτι μας και να μας καταδικάσουν σε ένα επίπονο παιχνίδι ζωής και θανάτου; Εκείνη είναι πια στο σπίτι της, στο απέραντο γαλάζιο. Εμείς;».
zougla.gr
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!
Έκπληκτοι οι τέσσερις μας όταν διακρίναμε μια πανέμορφη καρέτα - καρέτα προσπαθήσαμε να δούμε τι συμβαίνει παρατηρώντας την να ανεβοκατεβαίνει σε σύντομα χρονικά διαστήματα στο νερό και να πασχίζει να αναπνεύσει.
Μπλεγμένη σε χοντρή πετονιά, ανήμπορη να ξεφύγει από την παγίδα του ανθρώπου για ώρες, αν όχι για μέρες, πάσχιζε για τη ζωή της με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει. Βουτήξαμε στο βαθύ μπλε χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε, με μόνο μας μέλημα να βοηθήσουμε. Ο "Πρωτέας", μια βαρκούλα με μικρή μηχανή, με προσοχή γυρόφερνε αυτό το πανέμορφο, βασανισμένο πλάσμα.
Τα δυο της πόδια ήταν μπλεγμένα σε δύο πετονιές χοντρές, που την τραβούσαν με δύναμη προς ένα άγνωστο βάθος. Με ένα μαχαίρι, φοβισμένοι μήπως την πληγώσουμε κόψαμε την πετονιά που την τράβαγε προς τα κάτω… Ξαφνικά μέσα από έντονα συναισθήματα, ενθουσιασμένοι και οι τέσσερις μας, διαπιστώσαμε ότι την είχαμε απελευθερώσει.
Με μάσκα και αναπνευστήρα την ακολουθήσαμε μέχρι το απέραντο μπλε, μέχρι που χάθηκε… Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη και η συγκίνηση επίσης. Ένα πλάσμα σώθηκε, μα πόσα άλλα είναι ακόμα παγιδευμένα, ανήμπορα να υπερασπιστούν την ελευθερία τους στο βαθύ όμορφο και άγνωστο μπλε…
Με την ελπίδα εμείς οι άνθρωποι να μην ξεχνάμε την ευαισθησία μας και την ανθρωπιά μας, ας μπούμε λίγο στη θέση της όμορφης χελώνας: Θα αντέχαμε τέτοιο μαρτύριο; Θα θέλαμε να είμαστε στο σπίτι μας και να μας καταδικάσουν σε ένα επίπονο παιχνίδι ζωής και θανάτου; Εκείνη είναι πια στο σπίτι της, στο απέραντο γαλάζιο. Εμείς;».
zougla.gr
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!
0 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
Δημοσίευση σχολίου