Το Εθνικό Πάρκο του Ιγκουασού, με τους ομώνυμους καταρράκτες, 275 τον αριθμό, εκτός από φυσικό σύνορο μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής, είναι και διάσημο τουριστικό αξιοθέατο αλλά κι ένα τροπικό δάσος μεγάλης βιοποικιλότητας και υψηλής προστασίας.

Την πρώτη φορά που τους είχε αντικρίσει η Ελενορ Ρούζβελτ, είχε αναφωνήσει «Καημένε Νιαγάρα». Και είναι αλήθεια ότι οι καταρράκτες Ιγκουασού, σε σύγκριση με το αντίστοιχο σύμπλεγμα του ποταμού Νιαγάρα, είναι τέσσερις φορές μεγαλύτεροι σε πλάτος και 30 μέτρα πιο ψηλοί, ενώ η ποσότητα του νερού τους κατά την καλοκαιρινή περίοδο είναι διπλάσια. Εξ ου και η ονομασία τους στην τοπική διάλεκτο των Γκουαράνι, που σημαίνει «Μεγάλο νερό». Και πραγματικά έτσι είναι, καθώς πρόκειται για ένα συναρπαστικό θέαμα από 275 ορμητικούς καταρράκτες που έχουν πλάτος περίπου 4 χλμ. και ύψος 80 ή και 90 μέτρα σε ορισμένα σημεία.

Κύριος «αίτιος» αυτού του φαινομένου είναι ο Ιγκουασού, ο ποταμός που ξεκινά από την οροσειρά της Θάλασσας (Serra do Mar), κοντά στις ακτές της Βραζιλίας στον Ατλαντικό, και διασχίζει 1.320 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στη βραζιλιάνικη πλευρά του τροπικού δάσους. Εκεί, συναντά τον Παρανά, γιγαντώνεται και με την προσθήκη 30 μικρότερων ποταμών ρέει ορμητικά, δημιουργώντας ένα φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Βραζιλία και την Αργεντινή. Ταυτόχρονα, τα 1.500 κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο που χύνονται με ορμή, δημιουργούν τεράστια σύννεφα ατμού και χιλιάδες ουράνια τόξα. Οσο για τον ήχο στην κατάληξή τους, αυτός είναι εκκωφαντικός, με τη λευκή άβυσσο που σχηματίζουν από κάτω να μοιάζει απειλητική...

Ενα πάρκο σε δύο χώρες

Ο Ισπανός Αλβάρ Νούνες Καμπέλα ντε Βάκα, οδηγώντας μια ομάδα στρατιωτών, το 1542, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρισε το εντυπωσιακό αυτό φυσικό φαινόμενο. Τους ονόμασε «Καταρράκτες της Παρθένου Μαρίας», αλλά με το πέρασμα του χρόνου το «Μεγάλο νερό», όνομα που έδωσαν οι ιθαγενείς, επικράτησε τελικά. Σήμερα, οι διάσημοι καταρράκτες βρίσκονται εκεί που οι δύο χώρες, Βραζιλία και Αργεντινή, συναντιούνται με την Παραγουάη. Το 85% των καταρρακτών ανήκει στην Αργεντινή (επαρχία Μισιόνες), ωστόσο το υπόλοιπο 15% που βρίσκεται στη Βραζιλία (επαρχία Παρανά) είναι το πλέον εντυπωσιακό, μια και προσφέρει πανοραμική θέα σε δεκάδες μικρούς ανεξάρτητους καταρράκτες. Σε αυτούς μπορείτε να φτάσετε είτε από την πόλη Puerto Iguazu της πρώτης είτε από τη Foz do Iguazu της δεύτερης. Και οι δύο διαδρομές οδηγούν προς το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού (για την ακρίβεια δύο Εθνικά Πάρκα, ένα αργεντίνικο και ένα βραζιλιάνικο), που έχει ανακηρυχθεί Τόπος Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO, για την ξεχωριστή βιοποικιλότητά του.

Πρόκειται για 185.000 εκτάρια προστατευόμενου τροπικού δάσους. Είναι το πιο σημαντικό οικοσύστημα όλης της περιοχής, στην ουσία ένα μεγάλο τροπικό δάσος που αποτελεί καταφύγιο για εκατοντάδες είδη' ζώων και φυτών, γνωστών και μη στον υπόλοιπο κόσμο, όπως ιαγουάρους και λεοπαρδάλεις. Εδώ συναντώνται περίπου 2.000 είδη φυτών, 450 είδη πουλιών, 257 είδη πεταλούδας, 41 φιδιών, 80 θηλαστικών και 5 διαφορετικές οικογένειες αιλουροειδών. Τζάγκουαρ, κοατί (ένα παμφάγο ενδημικό τρωκτικό) είναι κάποια από τα είδη που προστατεύονται και μελετώνται στην περιοχή, με μόνο το 0,3% της συνολικής έκτασής της ανοικτό για τους επισκέπτες. Οσον αφορά τις γύρω εκτάσεις, αυτές ως επί το πλείστον είναι αγροτικές.

ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟ της Καθημερινής εδώ η συνέχεια!