Είναι η μεγαλύτερη μετανάστευση θηλαστικού που έχει καταγραφεί ποτέ: μια μοναχική μεγάπτερη φάλαινα κολύμπησε από τον Ατλαντικό στον Ινδικό Ωκεανό διανύοντας τουλάχιστον 9.800 χιλιόμετρα -το ένα τέταρτο του γύρου του κόσμου.
Η θηλυκή φάλαινα φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μεταξύ άλλων φαλαινών του είδους της όταν βρισκόταν έξω από τις νοτιοανατολικές ακτές της Βραζιλίας τον Αύγουστο του 1999.
Δύο χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2001, εντοπίστηκε ξανά σχεδόν κατά τύχη έξω από τις ανατολικές ακτές της Μαδαγασκάρης.
Η αναγνώρισή της ήταν δυνατή από τα χαρακτηριστικά σημάδια στο κάτω μέρος της ουράς της.
«Είναι η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη μετακίνηση θηλαστικού, περίπου 450 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από τη μεγαλύτερη εποχιακή μετανάστευση που έχει αναφερθεί για μεγάπτερη φάλαινα», ανέφερε στο AFP ο Πίτερ Στέβικ, επικεφαλής των ερευνητών στο Κολέγιο του Ατλαντικού στο Μέιν των ΗΠΑ.
Η εντυπωσιακή ανακάλυψή του παρουσιάζεται στο Biology Letters, μια επιθεώρηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας.
Οδύσσεια
Οι μεγάπτερες φάλαινες (Megaptera novaeangliae) ήταν γνωστό ότι κολυμπούν τεράστιες αποστάσεις ανάμεσα στις περιοχές όπου τρέφονται και τις περιοχές όπου αναπαράγονται.
Συνήθως, όμως, η μετανάστευση ακολουθεί τη διεύθυνση βορρά-νότου. Οι φάλαινες μπορεί για παράδειγμα να περνούν ένα μέρος του χρόνου στο Νότιο Ωκεανό, έξω από την Ανταρκτική, και το υπόλοιπο μέρος του χρόνου στα βορειότερα, τροπικά νερά του Ατλαντικού.
Επιπλέον, αυτά τα μεγάλα ταξίδια γίνονται κυρίως από αρσενικά που αναζητούν ταίρι, ενώ τα θηλυκά συνήθως παραμένουν στην περιοχή αναπαραγωγής.
Η τελευταία μελέτη αποκαλύπτει ότι τα ταξίδια των μεγάπτερων φαλαινών είναι πιο περίπλοκα από ό,τι νόμιζαν μέχρι σήμερα οι βιολόγοι, αφού τα κήτη μπορούν να μετακινούνται και στη διεύθυνση ανατολής-δύσης παραμένοντας διαρκώς σε σταθερό γεωγραφικό πλάτος.
Αυτό παρέμενε άγνωστο μέχρι σήμερα, παρόλο που οι επίστήμονες παρακολουθούν τις φάλαινες χρησιμοποιώντας μια βάση δεδομένων με φωτογραφίες των χαρακτηριστικών σημαδιών που έχει καθεμία στο κάτω μέρος της ουράς.
Στην πραγματικότητα, μάλιστα, το ταξίδι μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερο από 9.800 χιλιόμετρα -αυτή είναι μόνο η ελάχιστη απόσταση ανάμεσα στις δύο τοποθεσίες στη Βραζιλία και τη Μαδαγασκάρη. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ενδιάμεσα η φάλαινα πέρασε και από το Νότιο Ωκεανό για να τραφεί, οπότε η συνολική απόσταση πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερη.
Εντελώς άγνωστος παραμένει ωστόσο ο λόγος για τον οποίο το μοναχικό κήτος κολύμπησε μια τέτοια απόσταση.
Η θηλυκή φάλαινα φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μεταξύ άλλων φαλαινών του είδους της όταν βρισκόταν έξω από τις νοτιοανατολικές ακτές της Βραζιλίας τον Αύγουστο του 1999.
Δύο χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2001, εντοπίστηκε ξανά σχεδόν κατά τύχη έξω από τις ανατολικές ακτές της Μαδαγασκάρης.
Η αναγνώρισή της ήταν δυνατή από τα χαρακτηριστικά σημάδια στο κάτω μέρος της ουράς της.
«Είναι η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη μετακίνηση θηλαστικού, περίπου 450 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από τη μεγαλύτερη εποχιακή μετανάστευση που έχει αναφερθεί για μεγάπτερη φάλαινα», ανέφερε στο AFP ο Πίτερ Στέβικ, επικεφαλής των ερευνητών στο Κολέγιο του Ατλαντικού στο Μέιν των ΗΠΑ.
Η εντυπωσιακή ανακάλυψή του παρουσιάζεται στο Biology Letters, μια επιθεώρηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας.
Οδύσσεια
Οι μεγάπτερες φάλαινες (Megaptera novaeangliae) ήταν γνωστό ότι κολυμπούν τεράστιες αποστάσεις ανάμεσα στις περιοχές όπου τρέφονται και τις περιοχές όπου αναπαράγονται.
Συνήθως, όμως, η μετανάστευση ακολουθεί τη διεύθυνση βορρά-νότου. Οι φάλαινες μπορεί για παράδειγμα να περνούν ένα μέρος του χρόνου στο Νότιο Ωκεανό, έξω από την Ανταρκτική, και το υπόλοιπο μέρος του χρόνου στα βορειότερα, τροπικά νερά του Ατλαντικού.
Επιπλέον, αυτά τα μεγάλα ταξίδια γίνονται κυρίως από αρσενικά που αναζητούν ταίρι, ενώ τα θηλυκά συνήθως παραμένουν στην περιοχή αναπαραγωγής.
Η τελευταία μελέτη αποκαλύπτει ότι τα ταξίδια των μεγάπτερων φαλαινών είναι πιο περίπλοκα από ό,τι νόμιζαν μέχρι σήμερα οι βιολόγοι, αφού τα κήτη μπορούν να μετακινούνται και στη διεύθυνση ανατολής-δύσης παραμένοντας διαρκώς σε σταθερό γεωγραφικό πλάτος.
Αυτό παρέμενε άγνωστο μέχρι σήμερα, παρόλο που οι επίστήμονες παρακολουθούν τις φάλαινες χρησιμοποιώντας μια βάση δεδομένων με φωτογραφίες των χαρακτηριστικών σημαδιών που έχει καθεμία στο κάτω μέρος της ουράς.
Στην πραγματικότητα, μάλιστα, το ταξίδι μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερο από 9.800 χιλιόμετρα -αυτή είναι μόνο η ελάχιστη απόσταση ανάμεσα στις δύο τοποθεσίες στη Βραζιλία και τη Μαδαγασκάρη. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ενδιάμεσα η φάλαινα πέρασε και από το Νότιο Ωκεανό για να τραφεί, οπότε η συνολική απόσταση πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερη.
Εντελώς άγνωστος παραμένει ωστόσο ο λόγος για τον οποίο το μοναχικό κήτος κολύμπησε μια τέτοια απόσταση.
0 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
Δημοσίευση σχολίου