Tα πουλάκια μεταφέρθηκαν στο Σταθμό Α΄Βοηθειών της ΑΝΙΜΑ, μιας κι είχε ήδη βραδυάσει και ήταν πολύ πεινασμένα και ταλαιπωρημένα. Την επόμενη το πρωί απελευθερώθηκαν όλα, εκτός όσων έχουν κάποιο πρόβλημα, και τα οποία θα απελευθερωθούν μόλις είναι έτοιμα.

Σταγόνα στον ωκεανό της παρανομίας, με ιδιαίτερη όμως αξία μέσα στη γενική ατιμωρησία: στα συνοικιακά pet shop σπανίως δεν θα βρεί κανείς άγρια πουλιά και η νομοθεσία, που απαγορεύει την σύλληψη, πώληση και κατοχή τους είναι σαν να μην υπάρχει.

Τα δασαρχεία, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, κινητοποιούνται μόνο μετά από επίμονες οχλήσεις πολιτών ή ΜΚΟ. Στο Σχιστό κάθε Κυριακή επαναλαμβάνεται το ίδιο αίσχος, εν γνώσει όλων των αρμόδιων για την τήρηση του νόμου φορέων.

Χιλιάδες άγρια πουλιά αντί να κελαηδούν στα κλαριά των δέντρων περνούν τη σύντομη ζωή τους στριμωγμένα σε άθλια και βρώμικα κλουβιά, και η πολιτεία δεν έχει (ακόμη;) εκδηλώσει την πολιτική βούληση να βάλει ένα τέλος.

Γιατί δεν έχουν ίσως αντιληφθεί οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση ότι η βιοποικιλότητα, στην οποία αφιερώθηκε το εκπνέον έτος, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά προσωποποιείται στις ταπεινές καρδερίνες και τα σκαρθάκια.