Σύμφωνα με νέα ευρήματα Βρετανών επιστημόνων, οι πρόγονοί μας είναι πιθανό ότι αρχικά προτιμούσαν την αλεπού παρά τον σκύλο ως κατοικίδιο ζώο, ενώ παράλληλα υποστηρίζεται ότι το πανέξυπνο αυτό ζώο είχε εξημερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν από τους σκύλους και είχε αγαπηθεί από τους προϊστορικούς ανθρώπους.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Cambridge, υπό τη δρα Λίζα Μάχερ του Κέντρου Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Λέβερχαλμ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό «PLoS ONE», ανέλυσαν ευρήματα από έναν προϊστορικό χώρο ταφής στη Βόρεια Ιορδανία, στην τοποθεσία Ουγιούν-αλ-Χαμάμ, όπου ανακαλύφθηκε μια αλεπού θαμμένη μαζί με έναν άνθρωπο.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα παραπέμπει στην ύπαρξη ενός στενού συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο και εικάζουν ότι ο τελευταίος θα είχε εξημερώσει την αλεπού, η οποία υποχρεώθηκε να συνοδεύσει τον κύριό της στον τάφο, όταν αυτός πέθανε. Πρόκειται για την πρώτη γνωστή ταφή του είδους της και πιθανώς δηλώνει ότι οι αλεπούδες είχαν μια θέση στο πλευρό των ανθρώπων, πολύ πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να κυνηγούν αλεπούδες με τη βοήθεια εξημερωμένων σκύλων.

Ο τάφος ήταν ηλικίας περίπου 16.500 ετών, δηλαδή κατά 4.000 παλαιότερος από την αρχαιότερη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου με σκύλο, η οποία ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ και αφορούσε μια γυναίκα που θάφτηκε με το σκυλάκι της.

Πάντως, οι ερευνητές εμφανίζονται επιφυλακτικοί κατά πόσο όντως οι αλεπούδες είχαν εξημερωθεί πλήρως, ενώ εκτιμούν ότι η σχέση ανθρώπων-αλεπούδων θα πρέπει να ήταν βραχύχρονη. Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι στράφηκαν στους σκύλους, διαπιστώνοντας ότι έκαναν καλύτερη παρέα σε σχέση με τις αλεπούδες, ενώ ήταν συνάμα και πιο υπάκουοι.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλεπούδες μπορούν να τεθούν υπό τον ανθρώπινο έλεγχο, όμως η όλη διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη, πράγμα που πιθανώς εξηγεί γιατί τελικά οι σκύλοι απέκτησαν τον επίζηλο τίτλο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου, τον οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

ΑΠΟ ΖΟΥΓΚΛΑ