Προσωπικό και επισκέπτες του εθνικού πάρκου Kapani Safari Lodge στη Ζάμπια ξαφνιάστηκαν όταν είδαν μια ελεφαντίνα και το μικρό της παγιδευμένα σε μια λίμνη λάσπης.
«Δε μπορούσαμε απλά να στεκόμαστε και να βλέπουμε να πεθαίνουν σιγά σιγά» είπαν. Έτσι όλοι μαζί, με τη συνδρομή της τοπικής υπηρεσίας άγριας ζωής οργάνωσαν ένα σχέδιο για να βγάλουν τα ταλαιπωρημένα ζώα από τη λάσπη.
Η υπόλοιπη αγέλη αρχικά είχε προσπαθήσει να βοηθήσει τα δύο ανυπεράσπιστα μέλη της ομάδας, αλλά η ελεφαντίνα και το μικρό της είχαν κολλήσει βαθιά στη λάσπη.
Οι υπεύθυνοι του πάρκου πέρασαν ένα σκοινί γύρω από το μικρό ελεφαντάκι και μετά από μερικές προσπάθειες κατάφεραν να τον τραβήξουν έξω, καθώς αντιστεκόταν από το φόβο του και δεν ήθελε να απομακρυνθεί από τη μητέρα του.
Το να κατορθώσουν να βγάλουν τον ενήλικα ελέφαντα έξω όμως ήταν ακόμη πιο δύσκολο, καθώς όσο περνούσε η ώρα το ζώο εξαντλούνταν και αφυδατωνόταν.
Με τη βοήθεια ενός τρακτέρ και ενός σκοινιού τελικά οι υπεύθυνοι του πάρκου κατάφεραν να τη βγάλουν έξω και αυτή.
«Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τόσους ανθρώπους να προσπαθούν να σώσουν δύο ελέφαντες. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ευχάριστο» δήλωσαν μέλη του προσωπικού.
2 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
ΕΥΤΥΧΩΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Λέοντα
Σε υπερευχαριστώ για το συγκινητικό και εγκάρδιο σχόλιό σου, στην απώλεια του Ψιψίκου μου. Είμαι πολύ χάλια, γιατί το ατύχημα ήταν σοκαριστικό. Ήρθε ο Ψιψίκος μου πάνω στα σκυλιά μου - που είναι λυκόσκυλα (αδέσποτα τα βρήκα) - και τον δάγκωσαν και στη μάχη που μπήκα κι εγώ να τον σώσω τραυματίστηκα κι εγώ και τα σκυλιά. Δεν μπόρεσα να τον σώσω... Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου και δεν ξεπερνώ το σοκ από αυτό που έζησα. Θρίλερ...
Έτσι όπως τα γράφεις είναι. Όσα ζώα και αν χάσεις, πάντα τον ίδιο πόνο νοιώθεις.
Είναι σαν να λες σε μια μάνα ότι πονάει λιγόρερο ή περισσότερο για την απώλεια κάποιου παιδιού της . Έτσι το βλέπω.
Νάσαι καλά και συγχαρητήρια για το υπέροχο, τρυφερό blog σου για τα ζωάκια !
Φιλικά
Εύη
Δημοσίευση σχολίου