Οι κατοικίδιες γάτες ξέρουν πώς να χειρίζονται τα αφεντικά τους για να τους αποσπούν μεζέδες: έχουν μάθει να εμπλουτίζουν το γουργούρισμά τους με ήχους υψηλής συχνότητας, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη ευαισθησία στο κλάμα των μωρών.

Το γουργούρισμα των αιλουροειδών, ένας ήχος χαμηλής συχνότητας γύρω στα 27 Hertz, εκφράζει συνήθως ικανοποίηση, όταν για παράδειγμα κάποιος τα χαϊδεύει. Οι γάτες επίσης γουργουρίζουν όταν αναρρώνουν από ασθένειες και τραύματα, ίσως για να ζητήσουν βοήθεια ή για να καθησυχάσουν τους εαυτούς τους.

Γουργουρίζουν όμως και όταν πεινάνε, αναφέρουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάσεξ στην επιθεώρηση Current Biolοgy.

Όπως εξηγεί η ειδησεογραφική υπηρεσία του περιοδικού Science, η συμπεριφορική ψυχολόγος Κάρεν ΜακΚομπ είχε την έμπνευση να ξεκινήσει την έρευνα όταν ο γάτος της ο Πέπο άρχισε να την ξυπνάει κάθε πρωί με ένα ενοχλητικό γουργούρισμα το οποίο απλά δεν μπορούσε να αγνοήσει. Ήταν προφανές ότι ο Πέπε ζητούσε κέρασμα.

Για να μελετήσει το φαινόμενο, η ΜακΚομπ ζήτησε από 10 ιδιοκτήτες γάτων να ηχογραφήσουν το γουργούρισμα των κατοικίδιών τους όταν τις χάιδευαν και όταν ήταν ξεκάθαρο ότι πεινούσαν. Πενήντα εθελοντές, από τους οποίους πολλοί δεν είχαν καμία εμπειρία με γάτες, κλήθηκαν στη συνέχεια να αξιολογήσουν πόσο επείγον ακουγόταν κάθε ηχογραφημένο γουργούρισμα.

Το 75% των εθελοντών αναγνώρισαν με ευκολία τα πεινασμένα γουργουρίσματα.

Η ακουστική ανάλυση αποκάλυψε ότι όταν οι γάτες πεινάνε εμπλουτίζουν το υπόκωφο γουργούρισμά τους με μια κραυγή υψηλής συχνότητας που παραπέμπει σε ανθρώπινο μωρό. Όταν αυτός ο ήχος αφαιρέθηκε από τις ηχογραφήσεις, τα γουργουρίσματα γινόταν λιγότερο ενοχλητικά και επείγοντα.

Η Δρ ΜακΚομπ διαπίστωσε μάλιστα ότι, μεταξύ όλων των γάτων της μελέτης, ο Πέπε ήταν ο καλύτερα εκπαιδευμένος στο να απαιτεί κεράσματα.