Ο προβληματισμός μας μεγάλος όταν δεχόμαστε τηλεφωνήματα από ανθρώπους που με πολύ ευαισθησία αντιμετωπίζουν την κακοποίηση των ζώων. Είμαστε πάντα πρόθυμοι και θέλουμε να βοηθήσουμε. Το είπαμε όμως πολλές φορές, ότι τα Φιλοζωικά Σωματεία στην Ελλάδα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά του εξωτερικού.
Να σας θυμίσω το σπουδαιότερο: δεν υπάρχουν χρήματα, τα οποία δυστυχώς είναι απαραίτητα για την περίθαλψη και την φροντίδα των άρρωστων ζώων. Την ίδια στιγμή, η καθημερινή εργασία και μεγάλη σε όγκο είναι, και κάτω από δύσκολες συνθήκες πραγματοποιείται. Ενώ φυσικά, δεν υπάρχει χώρος φιλοξενίας για όλα τα ζώα.

Συνήθως τα Σωματεία λειτουργούν με ένα ή δύο άτομα, τα οποία, είτε έχει ζέστη, είτε κρύο, χωρίς ξεκούραση και διακοπές, προσπαθούν να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, ξεπερνώντας πάντα τα όρια της σωματικής και ψυχικής τους αντοχής. Στο εξωτερικό, όπου ο εθελοντισμός είναι τρόπος ζωής, πολλοί άνθρωποι το χρόνο των διακοπών τους πηγαίνουν και βοηθούν τα φιλοζωικά Σωματεία. Εδώ αυτό δεν υπάρχει!

Χρειαζόμαστε λοιπόν την βοήθεια όλων σας με όποιον τρόπο ο καθένας θέλει και μπορεί να βοηθήσει. Πρέπει όμως η προσφορά αυτή να είναι χωρίς αντάλλαγμα, γιατί μόνο έτσι θα έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα.

Και τώρα στο θέμα μας:

Την Παρασκευή το βράδυ, μια κυρία μου τηλεφώνησε για να μου αναφέρει ένα πολύ άσχημο και συγχρόνως πολύ συνηθισμένο περιστατικό. Ένα σκυλάκι, οικόσιτο, εγκαταλειμμένο στην πιλοτή κάποιας πολυκατοικίας, σε πολύ άθλια κατάσταση. Σάββατο πρωί προσπαθήσαμε στον μηδενικό μας, πραγματικά, χρόνο να βρούμε αυτό το ζώο. Καταφέραμε να το πάρουμε με μεγάλη δυσκολία από την ιδιοκτήτρια, η οποία επέμενε ότι το φροντίζει και το πάει στο γιατρό. Την ώρα που προσπαθούσα να το λύσω από το καλώδιο, με το οποίο το είχαν δεμένο, μου έγλειφε τα χέρια. Σαν να μου έλεγε «επιτέλους λυτρώθηκα!» Το πήγαμε αμέσως στο κτηνίατρο!

Ήταν πολύ, μα πολύ, αδύναμο και αδύνατο. Το κορμάκι του ήταν γεμάτο ψύλλους και πληγές. Τα αυτάκια του γεμάτα ψώρα, και το τραγικό, ένα πολύ βαθύ συρίγγιο χαμηλά στην κοιλίτσα του. Με κοίταζε με τόση ευγνωμοσύνη που δεν χωρούν λέξεις γι’ αυτό.

Σίγουρα έχει πολλά προβλήματα υγείας, όμως δεν θα του έπρεπε κάποια φροντίδα μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας που προσέφερε στα αφεντικά του; Δεν θα έπρεπε να του δοθεί λίγη αγάπη και λίγη συμπόνια στην αρρώστια του; Δεν έχω λόγια να εκφράσω την απογοήτευση και την ντροπή μου γι′ όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι όταν αρρωστήσει ή γεράσει το ζώο τους, που τόσα χρόνια ήταν μαζί, το εγκαταλείπουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Πώς πρέπει να τιμωρούνται αυτοί οι άνθρωποι; Ποιος θα μας το πει; Και γιατί να είμαστε εμείς (τα Φιλοζωικά Σωματεία) αυτοί που θα αποφασίσουμε για ένα ζώο που δεν μας ξέρει, που δεν το ξέρουμε και όμως το αγαπήσαμε πολύ μέσα στην δυστυχία του;

Προσπαθούμε να του δώσουμε ξανά τη χαρά της ζωής. Χθες έκανε μερικά βήματα. Τα πάει περίφημα με τις γάτες, οι οποίες του κάνουν συνέχεια παιχνίδια. Ελπίζουμε να σηκωθεί ξανά στα πόδια του γιατί πιστεύουμε ότι το θέλει πολύ.

Το μέλλον του όμως ποιο θα είναι;

Τηλ. 6977951694
Fax 2310 323258
Email spazth@hotmail.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.