Είναι η τελευταία λέξη της φιλοσοφικής παραφροσύνης μας. Η καταστροφή έγινε ανταλλακτική αξία. Επειδή δεν παύουμε τον αφανισμό των δασών (η γη είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος πόρος) και ταυτόχρονα δεν αλλάζουμε τρόπο ζωής, επινοήσαμε μια μηχανή που θα παίζει το ρόλο της λεηλατημένης φύσης. Συνθετικό δέντρο που θα απορροφά χίλιες φορές περισσότερο CO2 έναντι του φυσικού κατασκεύασαν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Το μηχανικό δέντρο θα απορροφά έναν τόνο CO2 την ημέρα, δηλαδή όσο αέριο εκλύουν 20 αυτοκίνητα μαζί. Η κατασκευή του θα κοστίζει όσο ένα απλό Toyota. Η ιδέα είναι εντυπωσιακή. Μειώνει την αγωνία για την επαπειλούμενη κόλαση, μετατρέποντας σε βιοτεχνίες επανάπαυσης τα σφαγεία της απληστίας. Στη θέση της φύσης που καταστρέφουμε τοποθετούμε ένα μηχανικό υποκατάστατό της, ένα συνθετικό δέντρο, που μπορεί, όπως και το φυσικό, να δεσμεύει -αλλά μόνο αυτό- το πιο επικίνδυνο αέριο του θερμοκηπίου... Είναι αλήθεια ότι ο μισός δασικός πλούτος της γης κάηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μια δασωμένη Ελλάδα (130 εκατ. στρέμματα) εκχερσώνεται κάθε χρόνο, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για αγρούς, βοσκοτόπια, πόλεις και να εξασφαλιστεί το 1,5 δισ. κ.μ. ξύλου που χρειαζόμαστε για έπιπλα, χαρτί, προϊόντα. Αλλά δεν μπορούμε στη θέση του απολεσθέντος δάσους να βάλουμε ένα συνθετικό, γιατί το δάσος δεν είναι μόνο απορροφητήρας CO2. Είναι ελιξήριο της ζωής. Το συνθετικό δέντρο δεν μπορεί να αποτρέψει τη διάβρωση των εδαφών, να επηρεάσει το μικροκλίμα, να προστατεύσει χλωρίδα και πανίδα και κυρίως να προκαλέσει εκείνη τη βαθιά αναζωογονητική αίσθηση ευδαιμονίας από το θρόισμα των φύλλων, τα παιχνιδίσματα του φωτός πάνω στο διάφανο πράσινό τους, το κυνήγι του ανέμου ανάμεσα στα κλαδιά, το πανηγυρικό ζουζούνισμα της ζωής στη χρωματιστή φυτοκοινωνία. Δεν μπορεί να διατηρήσει την ψυχική υγεία. Το συνθετικό δέντρο είναι μια παρέκκλιση που ναι μεν «εξαγοράζει χρόνο», αλλά μας απομακρύνει βίαια από τον βιωμένο κόσμο των ανθρώπων.

της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟ της Καθημερινής