Σήμερα το πρωί, βρήκα τον ενός έτους γατούλη μου, τον Οβίδιο, νεκρό κάτω από το γιασεμί.....παγωμένο.....με λευκά μάτια......άκαμπτο....με την μαλακιά του γούνα νεκρή....τα μουστάκια του που τόσο καμάρωνα για αυτά....μαραμένα....την ροζ μυτούλα του άσπρη σαν το χιόνι.......
Δεν ξέρω τι του συνέβη......δεν είμαι σε θέση να δω ψύχραιμα τα πράγματα......μάλλον φόλα....γιατί εξωτερικά, δεν είχε σημάδια που να δείχνουν κάτι άλλο....
Δεν γουργούριζε πια......ήταν σιωπηλός......ίσως νάταν χαρούμενος που γλύτωσε τελικά από τον άθλιο κόσμο μας......................αντίο....σ αγαπώ πολύ.............
11 ΠΑΤΟΥΣΕΣ:
:(
Δεν μπορώ να σου πω τπτ
Το έχω δει το έργο κ όταν οι άλλοι μου μιλάγανε ένιωθα ή πως δεν με
καταλάβαιναν ή τους μισούσα!
Καλό του ταξίδι μάτια μου!
φιλιά
Πονάει η απώλεια..
την έζησα πρίν λίγες μέρες χάνοντας τον τον πολυαγαπημένο μου Άδη..
"πράγματι, αν δείτε ένα νεκρό σώμα, θα κατανοήσετε οτι "αυτό" δέν ήταν εκείνο που γνωρίζατε, που αγκαλιάζατε ή που σεβόσασταν, η που φοβόσασταν, ή που απλά κάνατε παρέα.. είναι μόνο ένα κομμάτι οργανικής ύλης που εγκαταλείφθηκε απο την ΕΝΕΡΓΕΙΑ!"
απόσπασμα απο εδω..
υπομονή και να τον θυμάσαι..
Όλοι εμείς που θρηνήσαμε τέτοιες απώλειες, σε καταλαβαίνουμε και είμαστε δίπλα σου.
Εγώ θυμάμαι τους "φίλους" που έχασα και είναι πια γλυκές αναμνήσεις.
Να κρατήσεις και να θυμάσαι και τις καλές και τις κακές στιγμές μαζι του.
Και να είσαι σίγουρος ότι, αν υπάρχει Παράδεισος, ο Οβίδιος θα είναι εκεί, παρέα με όλα τα ζωντανά μας.
Υπομονή.........
Λέων,
ένα θα σου πω. Μην ξεχάσεις ποτέ αυτή την εικόνα του γάτου σου. Για να θυμάσαι ότι αυτό σου το' καναν άνθρωποι. Τ' ακούς, άνθρωποι.
Tι να πώ και εγώ πού το πρώτο μου γατάκι τη σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου όταν μικρούλα με ακολούθησε στό σχολείο?
Τέτια περιστατικά θα τα βιώνουμε απο΄τη στιγμή πού τα ζωάκια μας κυκλοφορούν ανάμεσα σε τέρατα...
καλή του ώρα του μικρούλη σου ...
Λυπάμαι....
Διαβάζοντας την ανάρτησή σου δάκρυσα, ήρθαν μπροστά στα μάτια μου όλες οι φορές που αντίκρισα νεκρό κάποιο αγαπημένο μου ζωάκι, κάποιο αληθινό μου φίλο.Όλος ο πόνος ξαναγύρισε με μιας.Μας δίνουν τόση αγάπη αλλά και τόσο πόνο όταν φεύγουν για το μακρινό ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Να θυμάσαι πάντα τις όμορφες στιγμές που σου χάρισε η συντροφιά του.
Καλησπέρα Λιονταρίνα.
Αχ και να τον είχα για λίγο... μόνο για λίγο, να του ψιθύριζα δυο λογάκια του ξεφτιλισμένου.
Κατερίνα μου,
Αν και δεν κατέχω αυτή τη γλώσσα, υποθέτω...και σε ευχαριστώ πολύ!
Αγγελική μου,
Σ ευχαριστώ κούκλα μου, ναι μόνο άμα το έχεις ζήσει το καταλαβαίνεις...!
Τάσο μου
Θυμάμαι την ανάρτηση για τον Άδη....όπως και για τον θάνατο....! Δυστυχώς η ζωή επιβεβαιώνεται καθημερινά μέσω το θανάτου! Σ ευχαριστώ , θα τον θυμάμαι όπως κι όλους τους άλλους φίλους....!
Δύσπιστε,
Ναι το πιστεύω για τα ζώα, ότι βρίσκονται όλα μαζί στο δικό τους Παράδεισο, μακριά από τον απαίσιο κόσμο μας! Σ ευχαριστώ φίλε μου!
ΟΧΙΑ
Καταλαβαίνω τι εννοείς....κι έχεις δίκαιο! Άλλωστε ήμουν πάντα της άποψης ότι ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο στον πλανήτη, με διαφορά ! Σ ευχαριστώ φίλε μου!
ELIS
Ευχαριστώ γλυκιά μου.....!
Λύκαινα
Αυτό είναι το χειρότερο....όπως ακριβώς το λες....όλα περνάνε πάλι από μπροστά σου, ο πόνος αθροίζεται και γίνεται αβάσταχτος! Και χωρίς τελειωμό ! Σε ευχαριστώ πολύ, ξέρω πως έχεις βαθιά συναισθήματα για τα ζώα και το εκτιμώ πολύ!
ΚΆΚΑΛΟΝ
Φίλε μου, αυτή τη φορά ήταν ηθικός αυτουργός ο "άνθρωπος"! Ο Οβίδιος μου, μάλλον έφαγε δηλητηριασμένο ποντικό γιατί ήταν πολύ κυνηγιάρης! Το κακό κι αυτό που με τρώει είναι ότι έγινε μέσα στη νύχτα και ΔΕΝ πρόλαβα να τον βοηθήσω με κάποιο τρόπο!
Σ ευχαριστώ πολύ, πρέπει κάτι να κάνουμε για τις φόλες ρε γμτ!
πολύ λυπηρο! και σε μένα όσες γάτες είχα τς βρήκα νεκρές μετά από 10-2 χρόνια από τροχαίο, από σκύλο, από φόλα. Μόνο ένας γάτος μου εζησε κάπου 8 χρόνια και μετά εξαφανίστηκε (πριν 3 χρόνια). Θέλω να πιστεύω ότι ή ζει κάπου σε άλλη γειτονιά σε βαθιά γεράματα ή πέθανε από αυτά.
Κι εγώ με το φόβο του τροχαίου ζούσα, αλλά....ήταν πραγματικά άτυχο το Οβιδιάκι μου! Το είχα βαπτίσει έτσι γιατί έτρεχε σαν μια μικρή γούνινη οβίδα!
Καλημέρα Tyler
Δημοσίευση σχολίου