Οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο, επειδή είχαν εδώ και καιρό προσέξει ορισμένες διαφορές στα φυσικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων φαλαινών, στη συμπεριφορά, καθώς και στις διατροφικές συνήθειές τους (π.χ. μερικές όρκες τρέφονται με φώκιες και άλλες με ψάρια).

Η όρκα δεν θεωρείται επαπειλούμενο είδος μέχρι τώρα, όμως αν τελικά χαρακτηρισθούν επίσημα τρία διαφορετικά είδη όρκας, τότε ένα ή περισσότερα από αυτά μπορεί να θεωρηθεί ότι κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Η ανακάλυψη κατέστη εφικτή χάρη στις νέες τεχνολογίες γενετικής ανάλυσης.

Η γενετική σύσταση των μιτοχονδρίων των φαλαινών-δολοφόνων, όπως και στα άλλη κήτη, αλλάζει πολύ αργά μέσα στο χρόνο, πράγμα που καθιστά πολύ δύσκολη την ανίχνευση της εξέλιξης διαφορετικών ειδών, εκτός και αν μελετηθεί όλο το γονιδίωμα, όπως κι έγινε αυτή τη φορά.

Η γενετική ανάλυση ανέδειξε δύο βέβαια ξεχωριστά είδη όρκας στην Ανταρκτική και ένα ακόμα «μεταβατικό» είδος που ενδημεί στο Βόρειο Ειρηνικό. Άλλα είδη ή υπο-είδη όρκας μπορεί να προκύψουν από μελλοντικές γενετικές αναλύσεις.