Η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Νταλχούζι του Καναδά, υπογράμμισε ότι η αντικατάσταση της μπριζόλας με σαλάτα, μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό των εκπομπών καυσαερίων, ανάλογο με εκείνο που θα πετυχαίναμε εάν αφήναμε το αυτοκίνητο στο γκαράζ, δύο φορές την εβδομάδα. Ο καθηγητής Νέιθαν Πελτιέ εξηγεί έτσι ότι η παραγωγή βοδινού κρέατος είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρα, ενώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου ενισχύεται και από την έκκληση μεγάλων ποσοτήτων μεθανίου, που προέρχεται από τις αγελάδες.

Η ομάδα του δρ Πελτιέ, αφού εξέτασε κάθε πτυχή της βιομηχανικής κτηνοτροφίας, από το κόστος της ζωοτροφής, μέχρι και την εκπομπή μεθανίου από την κοπριά, εξασφάλισε πληρέστερη εικόνα του πραγματικού κόστους του βόειου κρέατος. Ο τομέας της κτηνοτροφίας θεωρείται υπεύθυνος για ποσοστό 18% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, με το μοσχαρίσιο κρέας να θεωρείται το πιο ενεργειακά απαιτητικό. Αν και το βοδινό κρέας αποτελεί ποσοστό 30% της κατανάλωσης κρέατος στον ανεπτυγμένο κόσμο, ευθύνεται για το 78% των εκπομπών καυσαερίων από την κτηνοτροφία. Αυτό συμβαίνει επειδή ένα κιλό μοσχαρίσιου κρέατος παράγει 16 κιλά διοξειδίου του άνθρακα: τέσσερις φορές περισσότερο από το χοιρινό και πάνω από δέκα φορές περισσότερο από το κοτόπουλο. Αν οι δυτικοί καταναλωτές άλλαζαν τις συνήθειές τους και έτρωγαν κοτόπουλο, αντί μοσχαρίσιου κρέατος, οι εκπομπές καυσαερίων της κτηνοτροφίας θα μειώνονταν κατά 70%.

Στο μεταξύ, η βελτίωση του επιπέδου ζωής στη Δύση, σημαίνει ότι ολοένα και περισσότεροι δυτικοί τρώνε περισσότερο κρέας από ό,τι παλαιότερα. «Το κρέας αποτελούσε κάποτε πολυτέλεια και βρισκόταν στο οικογενειακό τραπέζι μία φορά την εβδομάδα. Σήμερα, τρώμε κρέας κάθε ημέρα», λέει ο δρ Πελτιέ. Αν η κατανάλωση κρέατος στη Δύση περιοριζόταν από τα σημερινά της επίπεδα των 90 κιλών το χρόνο για κάθε άνθρωπο, στα προτεινόμενα από την Ιατρική επίπεδα των 53 κιλών ετησίως, οι εκπομπές αερίων της κτηνοτροφίας θα περιορίζονταν κατά 44%. «Δεδομένης της προοπτικής διπλασιασμού της παγκόσμιας παραγωγής κρέατος μέχρι το 2050, θα πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές καυσαερίων μας στο μισό, εάν θέλουμε να διατηρηθούμε στα σημερινά επίπεδα. Η τεχνολογική πρόοδος δεν αρκεί για να φθάσουμε στο επιθυμητό σημείο», λέει ο δρ Πελτιέ. Για το λόγο αυτό, η αλλαγή της δίαιτας έχει τόσο μεγάλη σημασία, όπως εξηγεί και ο Κρις Ουέμπερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κάρνεγκι-Μέλον των ΗΠΑ. «Η διατροφή έχει μεγάλη σημασία, καθώς αποτελεί προσωπική επιλογή, που -θεωρητικά τουλάχιστον- μπορεί να αλλάξει εύκολα. Αποφασίζουμε κάθε ημέρα τί θα φάμε και οι επιλογές μας μπορούν και πρέπει να διέπονται από οικολογικά κριτήρια», λέει ο δρ Ουέμπερ.

Το κάθε αμερικανικό νοικοκυριό «συμβάλει» κατά μέσο όρο κάθε χρόνο 5 τόννους διοξειδίου του άνθρακα, οδηγώντας τα αυτοκίνητά του, και 3,5 τόννους εξαιτίας των ενεργοβόρων διατροφικών του συνηθειών. «Η απόφαση να πάψουμε να τρώμε κόκκινο κρέας και γαλακτοκομικά αντιστοιχεί με μείωση οδικών μετακινήσεων, της τάξης των 11.000 χιλιομέτρων», λέει ο δρ Ουέμπερ.

Στο μεταξύ, η αγορά τοπικών κρεάτων και λαχανικών είναι μεν ωφέλιμη, καθώς περιορίζει τις εκπομπές καυσαερίων που προκύπτουν από τη μεταφορά των εισαγόμενων προϊόντων, αλλά πολύ πιο περιορισμένη από τη μείωση που θα προέκυπτε ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης του κρέατος για μία φορά την εβδομάδα.