«Προκαλούν τα δημιουργήματα αυτά τις ιδέες μας για το τι είναι άνθρωπος;» διερωτάται ο Μάρτιν Μπόμπροου, καθηγητής Ιατρικής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και επικεφαλής της 14μελούς ομάδας που ανέλαβε τη μελέτη.

«Είναι σημαντικό να εξετάσουμε αυτά τα ερωτήματα τώρα, ώστε να αναγνωριστούν τα κατάλληλα όρια και να μπορέσει η έρευνα να κάνει πραγματικότητα το δυναμικό της» επισημαίνει ο καθηγητής στο Reuters.

Η εισαγωγή ανθρώπινων γονιδίων σε ζώα δεν είναι βέβαια νέα υπόθεση: Το ανθρώπινο γονίδιο που ευθύνεται για τη νόσο του Χάντινγκτον έχει μεταφερθεί σε μακάκους, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ζωικό μοντέλο για τη μελέτη της πάθησης· ποντίκια με ανθρώπινα γονίδια χρησιμοποιούνται ως μοντέλο για το σύνδρομο Ντάουν, και ποντίκια με κύτταρα ανθρώπινου ήπατος υποβάλλονται σε δοκιμασίες φαρμάκων.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η νομοθεσία δεν είναι σαφής ως προς μέχρι πού μπορεί να φτάσει η εισαγωγή ανθρώπινου γενετικού υλικού σε πειραματόζωα.

«Νοιάζονται οι περισσότεροι από εμάς αν φτιάξουμε ένα ποντίκι του οποίου τα κύτταρα του αίματος ή του ήπατος είναι ανθρώπινα; Πιθανότατα όχι» εκτίμησε ο Δρ Μπόμπροου.

«Αν όμως μπορεί να μιλήσει; Αν μπορεί να σκεφτεί; Αν έχει συνείδηση με ανθρώπινο τρόπο. Αυτή η περίπτωση είναι τελείως διαφορετική» είπε.

Η συζήτηση για το θέμα αναζωπυρώθηκε πέρυσι στη Βρετανία, όταν οι επιστήμονες έλαβαν άδεια να δημιουργήσουν ανθρώπινα έμβρυα από ωάρια κουνελιού ή αγελάδας.

Η εξέλιξη προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις, κυρίως από θρησκευτικές οργανώσεις, αν και οι επιστήμονες διαβεβαίωσαν ότι τα έμβρυα θα καταστρέφονταν έπειτα από 14 ημέρες και θα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τη μελέτη των εμβρυικών βλαστοκυττάρων.

Η επόμενη εξέλιξη που θα μπορούσε να προκαλέσει αντίστοιχες αντιδράσεις θα μπορούσε να είναι η καλλιέργεια ανθρώπινων οργάνων μέσα στον οργανισμό ζώων.