Η βαριά γούνα τους, οι τεράστιοι χαυλιόδοντες και το γιγαντιαίο μέγεθός τους ήταν τα χαρακτηριστικά αυτών των εξαφανισμένων προϊστορικών ζώων που συνάρπαζαν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα, όμως, όπως καταδεικνύεται από την έρευνα της επιστημονικής ομάδας του καθηγητή Κέβιν Κάμπελ του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα, η ουσία της επιβίωσής τους ήταν στο αίμα τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από ανάλυση του γενετικού υλικού εκπροσώπων του είδους, τα οποία έζησαν περίπου 43.000 χρόνια πριν, η αιμογλοβίνη (η πρωτεΐνη που μεταφέρει το οξυγόνο του αίματος από τους πνεύμονες στα κύτταρα) του αίματός τους είχε υποστεί γενετική μετάλλαξη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να διατηρείται η θερμοκρασία του σώματος σε κανονικά επίπεδα σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη!

Όπως είναι γνωστό στην επιστημονική κοινότητα, οι πρόγονοι των τριχωτών μαμούθ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις περιοχές της Αφρικής γύρω από τον Ισημερινό περίπου 7 εκατ. χρόνια πριν, όμως πληθυσμοί μετανάστευσαν βόρεια περίπου 1 εκατ. χρόνια πριν, σε μια περίοδο που οι κλιματικές αλλαγές που λάμβαναν χώρα στον πλανήτη Γη είχαν προκαλέσει ραγδαία πτώση της θερμοκρασίας.

Σιβηρία
Στην έρευνά της η ομάδα του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα απομόνωσε το DNA ενός τριχωτού μαμούθ που είχε συλλεχθεί από την παγωμένη Σιβηρία και το συνέκρινε με το DNA των σύγχρονων ελεφάντων της Αφρικής και της Ασίας. Η διαφορά παρότι μικρή ήταν σημαντική, καθώς οι μεταλλαγές, οι οποίες παρουσιάστηκαν στο 1% των πρωτεϊνών που εξετάστηκαν, συνέβαλλαν ώστε η αιμογλοβίνη του αίματος των μαμούθ να απαιτεί λιγότερη ενέργεια για να απελευθερώσει το οξυγόνο στο υπόλοιπο σώμα.

Όπως τόνισε σε δηλώσεις του στη βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν ο καθηγητής Κάμπελ, «αυτό κυριολεκτικά τους επέτρεπε να παγώνουν το αίμα τους»!

Συγκεκριμένα στην έρευνα αναφέρεται: «Χωρίς αυτήν τη γενετική μετάλλαξη, τα τριχωτά μαμούθ θα έχαναν περισσότερη θερμότητα τον χειμώνα και θα έπρεπε να αναπληρώσουν αυτήν την ενέργεια τρώγοντας παραπάνω. Τον χειμώνα, όμως, η τροφή είναι λιγότερη και έτσι αυτό το χαρακτηριστικό ήταν ξεκάθαρα κέρδος γι’ αυτά».

Σε δηλώσεις του ο Μίτσι Χόφράιτερ του Πανεπιστημίου του Γιορκ, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα, ανέφερε: «Η έρευνά μας είναι η πρώτη που ανακατασκεύασε ένα σημαντικό εξελικτικό και προσαρμοστικό χαρακτηριστικό από ένα εξαφανισμένο είδος χρησιμοποιώντας αρχαίο γενετικό υλικό. Έτσι αυξάνονται οι δυνατότητες για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της μορφολογίας, της φυσιολογίας και των εξελικτικών προσαρμογών από παλιότερα, που η έρευνα των απολιθωμάτων δεν έφτανε σε μοριακό επίπεδο».